Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013

Κομποσκοίνι μοϊκάνα




Δίκιο έχεις σαρκάστικ. Δε βρήκα ρώσικη λογοτεχνία γιατί είχαμε μόνο τον Ηλίθιο που τον είχα διαβάσει παιδί σε κάτι διακοπές και ήταν καταπληκτικό, αλλά τώρα ήμουνα σε φάση αγγλοσαξωνική γλώσσα ή έστω γαλλικά, οπότε ρε συ πήρα δέκα υπαρξιακά ηρεμηστικά γιατί πραγματικά σωστά το διέγνωσες η τρικυμία εν κρανίω ήταν μεγάαααλη, α και πλέον έχω δύο κρανία να προσέχω χαχαχούχα πόσα λεφτά; το καίμε επαγγελματικά, οπότε που λες πήρα δέκα ανάσες έκανα ένα μπανάκι μεγάλη ταλαιπωρία βέβαια γιατί μας έχει χαλάσει το ντουζ και κάθε μπάνιο είναι παράλληλα άσκηση υπομονής μαλάκα, δηλαδή μοιραία ο διαλογισμός έρχεται σαν πεζή δαρβινική επιλογή, χεχεχε μα τι αστεία απανωτά, ωχ αυτοαναφορές αυτοαναφορές χάνουμε πελάτες, που λές η φάση είναι έχεις δίκιο, ακούω, ναι. 
Μηδενιστής. Αχά. Καταλαβαίνω ακριβώς τη μηδενιστική του φάση είναι λίγο λεμπόφσκι ο τύπος, και αυτοί οι γνήσιοι μηδενιστές είναι απλά οάσεις, μόνο χαλάρωση που υπάρχουνε, το αλάτι της γης, μπράβο στους ανθρώπους να κάνουμε κι άλλους τέτοιους παρέα. 
Εκεί είναι που η λογοτεχνία δίνει εκεί που η φιλοσοφία μπορεί να γίνει φλύαρη. 
Και αυτό που λες, ότι η ατάκα έχει τόση βαρύτητα γιατί πλέον ξέρουμε αυτόν που τη λέει, εκεί είναι όλο τη ζήτημα.
Άλλο είναι να σου λέει ο Καντ ότι πρέπει να σκέφτεσαι με συνοχή άλλο να στο λέει ο Πρετεντέρης σε απελπιστικό επικαιρικό πάνελ.
Και χάρηκα που ρώτησες γιατί ακριβώς αυτό έκανα αντί για ρώσικη λογοτεχνία, γερμανική φιλοσοφία. 
Λέω, αμάν πια τι φοβάσαι, λέξεις είναι πια, δηλαδή μία μία άμα προσπαθείς να την καταλάβεις στο τέλος και βάλεις λίίίίγη μνήμη, θα έχεις ένα νοηματάκι ανά περίοδο. Τσούκου τσούκου θα το βγάλεις τι στον μπούτσο πια.
Και πιάνω την κριτική της κριτικής δύναμης που την έχω μεσιάσει πλέον, και λέω μην κομπλάρεις ρίξτο στην τύχη, και το ανοίγω σε ένα σημείο άκυρο.
Και πού πέφτω η δικιά σου;
Στις κάτωθι
“Χριστιανογερμανίλες”.

Trois maximes de la pensée: 
Penser de façon autonome
Penser en se mettant dans la position de l’autrui
Penser de façon cohérente.

Και γράφω ο δικός σου νυχτιάτικα αυτό και καλά ως κειμενάκι για υπερόπτικ :

(ΕΓΚΙΒΩΤΙΣΜΟΣ)

Μια μικρή καντιανή συνταγή θα αποκοιμίσει τα όνειρά μας σήμερα το βράδυ, καθώς το πνεύμα μας επιμένει σε μια διαδραστική εντύπωση μόνιμου τύπου και μας προξενεί κουραστικούς ψυχαναγκασμούς εκ των οποίων και η ανάγκη να κοινωνικοποιήσουμε το κοινωνικοποιήσιμο σε ότι τελοσπάντων μπορεί να λέγεται συναίσθημα, αισθητικό συναίσθημα, αισθητική, ύπαρξη:

Έτσι αποκτούν το νόημά τους και οι ψυχοτροπισμοί καθότι παρότι εμπειρία μη κοινωνικοποιήσιμη καθαυτή, η επάφειση του τριπάροντος σε ένα αφηρημένο ανθρωπογενές εμπιστευτικό άκουσμα εμπερικλείει τον άλλο, και τον Αλλο και τον άλλο και άλλον έναν που απλά έτυχε να βρίσκεται εκεί κοντά.

Σας εκμυστηρεύομαι λοιπόν αγαπητέ μου τα τρία απλά βήματα για να αξίζουμε το όνομα που φέρουμε, άνθρωπος είναι το όνομα, που είναι τρία βήματα σκέψης. 

ΠΡΩΤΟ: αυτόνομη σκέψη.
Δηλαδή όχι επηρεασμένη από προκατάληψη, και εδώ το ερώτημα είναι ποια τα όρια πίστης και προκατάληψης; μήπως οι δικές μας προκαταλήψεις είναι καλύτερες και τις προασπιζόμαστε συνειδητά οπότε πάλι ορθός λόγος είναι άρα αυτόνομη είναι η σκέψη μας οπότε οκ; λάθος. Συναισθηματικά πρέπει να το δούμε το θέμα. Αυτόνομη είναι η σκέψη που δεν έχει συναισθηματικές προσελκύνουσες, με τρόπο που να συσκοτίζουν την ίδια της την αυτο-θεώρηση.

Δεύτερο: μπαίνοντας στη θέση του άλλου.
Πολύ δύσκολο. Αλλά το καταφέρνεις με εξάσκηση και φαντασία. Η φαντασία ως μίνιμουμ μπανάλ ιδιότητα που σου επιτρέπει να υποθέσεις σε πόση ώρα θα κατέβει το ντάουντλόουντ, τόσο απλή χρήση της φαντασίας λέμε όχι τόλκιν.

Τρίτο: να σκεφτείς με συνοχή.
Το πιο δύσκολο κατά καντ είναι και το τελευταίο και αυτό αποτελεί δουλειά του Λόγου, Ρεζόν, που είναι η ανώτερη γνωστική μας δύναμη η οποία ασχολείται με πράγματα όπως θεώρηση του απείρου, βούληση χωρίς όρια, μεταφορές του ωκεανού, το σουμπλίμ επίσης ανήκει στο Λόγο, και από φροϋδική άποψη ο λόγος είναι το ασυνείδητο. (οι ιδέες του λόγου είναι οι ιδέες του ασυνειδήτου, οι ιδέες που θέτει το ίδιο το ασυνείδητο ως ορίζοντα).
Δηλαδή το πιο δύσκολο είναι να μην τρελαθείς.
Να οριοθετήσεις τις σκέψεις που σου έρχονται στους τόπους της συνείδησής σου από όπου έρχονται και να τα συγκρατήσεις αυτά αρκετά χαλαρά ώστε να μην εκραγείς από τη συμπύκνωση αλλά και με αρκετή βαρύτητα ώστε να μην τα χάσεις (να μην τρελαθείς). 

Εξού και λέει ο λαός, τόχει χάσει αυτός.

Φιλούμπες και διανόηση καληνύχτα σας.


Αυτά λοιπόν σου έγραφα χθες, που τώρα που τα διάβασα μου φανήκανε πολύ σελφ ιμπόρταντ, αλλά ντάξει τα ίδια τα μαξίμ θα μπορούσε κανείς να τα κάνει ένα τατού με γοτθικά γράμματα στο κούτελό του, άμα δεν του φτάνει ξυρίζει και λίγο κρανίο μωρέεεεεε εκεί θα κολλήσουμε, οπότε να τα βλέπουνε ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΦΙΛΕ 

Ο ίδιος ε λογικά για να τα κάνει τατού θα τα έχει εμπεδώσει, τι σκατά.

Αυτά φιλάρα σαρκάστικ, αγκάλιασε τη μετασαρκαστική ταυτότητά σου πάντως, δεν είναι τυχαίο που είχες ξεχάσει το πάσγουορντ, πολλαπλά σημαντικό λάθους κάλαμι ήτανε αυτό, πάντως να ξέρεις για μένα είσαι ο σαρκάστικ που αγαπήσαμε ο σαρκάστικ που μας συντρόφευσε τόσα χρόνια στα διαπλανητικά μας τρύπια τριπς, χαλάρωσε δικέ μου γίνε λίγο μηδενιστής ρε.

Α και μια που μπορούμε πλέον να προτείνουμε δημόσια τι να διαβάσει ο άλλος, δεν έχω καμία πρόταση νομίζω αλλά έχω μία πρόταση για μουσική, που είναι εκεί που κάθεσαι και για παράδειγμα κάνεις κουραστικές αναγκαστικές δουλίτσες μαζί με την υπαρξιακή σου απολέπιση, βάλε από πίσω να παίζει χαλί ένας μπαχ ρε. Βάλε ρε παιδί μου από γιουτιουμπ τα μπεστ οφ, κρατάει μία ώρα κ πενήντα λεπτά, λεπτά γερμανικού μεγαλείου. Σου κάνει τζάμπα ντιφράγκμεντ το σκληρό του εγκεφάλου και χαλαρώνεις με μια “σπειροειδή κίνηση προς το άπειρο” που είπε κ ένας φίλος σε κάποια φάση. Γαμάτο; εγγύηση ρε.


Λοιπόν αυτά χαιρετώ κομποσκοίνι μοϊκάνα στις υπηρεσίες σας



υπερόπτικ 2013





Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

zapre

Επειγόντως βοήθεια σας ζητώ αγαπητέ μου φαρία σφίχτερμαν.

Ξανάφτασα πάλι στο χτένι, εγώ ο κόμπος, υπογραφή Κόμπος. Πάλι χτυπάω τα κεφάλια μου στις σιδεριές του είναι, και αν και είναι δεδομένο πια ότι αυτά τα χτυπήματα είναι τα μόνα που έχουμε τι να πω ζαλίστηκα την άκουσα δικέ μου παραπατάω στα στενά της πρόζας 
του θεάτρου και λέγεται τα λόγια μου ήχοι πως είναι κάπου.
Σε τέτοια κατάσταση μας βρίσκει το ξημέρωμα αγαπητές φίλες και φίλοι όχι ακριβώς ξημέρωμα λόγω αγγλουριάς αλλά αντιστοίχου με τα ξημερώματα που έχουμε πετύχει ανά την υφήλιο σε φάση μεταβατικής μη μαστούρας από υπαρξιακά υπνοστεντόν.
Την αίσθηση της πρέζας θέλω να σας μεταδώσω αγαπητέ φαρία σφίχτερμαν κι απόψε, γιατί τόσο λυώμα παίζει όσο να ξεραινόμασταν μες στα ξερατά μας ενώ ψελλίζαμε αναξιοπρεπείς εκφράσεις για τον άνθρωπο alla kai gia το διανοούμενο ακόμα.
Τηγανίζουμε τα μυαλά μας σα φέτες του μπέηκον, του ζωγράφου που απέδωσε το κρέας ωραιότατα και φρικιαστικά μαζί με τις ερινύες, τι σωστή επιλογή πόσο χαίρομαι που καταλαβαίνουμε από πολιτισμό, τι αισιοδοξία διαπερνάει το πηλίκιό μου για το ανθρώπινο είδος κάτι τέτοιες ώρες.
Θα με πείτε ανειλικρινή ή ίσως ακόμα και αχρείαστο, θα με πείτε ίσως ψεύτικο ψωνάρα εργαλειακό μαλακοπίτουρα, πόσο δίκιο έχετε. Είμαι όλα αυτά και ακόμα χειρότερα, σκουλήκι χαμερπές ειδεχθές αρπακτικό μίζερος κωλοχριστιανός που ντροπιάζει το ανθρώπινο πιθήκι με την αδράνειά του, με το λάθος που φέρει επιφέρει και ενσαρκώνει προς παραδειγματική χρήση βιβλιοθηκών και καθημερινών ανθρώπων.
Ο κόμπος σας χαιρετά με ένα μικρό πικρό τραγούδι που δεν πολυακούγεται και ένα βίντεο που δεν πολυβλέπεται αλλά καλό είναι να ενημερώνουμε τον ψυχισμό μας για την κατάντια μας ακόμα και κάτι ώρες σαν και τούτη, ακόμα κι αυτή την ώρα που έπρεπε να τα σπάγαμε στις ταράτσες δέκα καταλήψεων και να παίζαμε πανκ πενιές το ηλιοβασίλεμα κραδαίνοντας χίππηδες και μπεκάτσες, και ψιθυρίζοντας ουρλιαχτά του πούτσου στα λογής καρμικά φεγγάρια του έρωτα, ουρλιαχτά όπως “γιατί δε μαγάπησες όσο εγώ πουτάνα επανάστα” αλλά και “μη φοβάσαι θεέ δεν είσαι μόνος σου” και γιατί όχι, “σύμπαν γαμιέσαι”.

Σας χαιρετώ με όλη την αφφεκτιβιτέ που μου επιτρέπει αυτός ο έγγραφος λόγος,

Στην υγειά σας τάσος. 


zaprezaprezapre
hyperoptic,2013




Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

EBNEFSIS FOREVAH




Αεικίνητες δαγκάνες εδάφους αέρος παλεύουνε με τα παλιά στουπιά που χρησιμοποιούσανε οι παππούδες μας για να δένουνε το είναι στο πίσω μέρος της μηχανής όταν τραβολογούσαν τις πλεξούδες αιθέριων κοριτσιών το ηλιοβασίλεμα κάτι μάγκες από τα τρίκαλα για να αποδείξουν ότι και το μυρμήγκι και το βασίλειο της δανιμαρκίας κατέχουνε τη θέση τους στη βασιλεία των ουρανών, γιατί κάποιοι κάποτε το κατάλαβαν και μετά ξεχάστηκε σα μυστικό ιλλουμινάτι και σκοτοδινάτοι τύποι νόμιζαν ότι πιάσανε παπάδες από τα γένεια αλλα τελικα ουτε αυτο ουτε τιποτα αλλο απλα ζουσανε εναντια στον ηλιο που αποσαθρωνει τελειωνει και ξεραινει οτι ελαχε να ζησει πανω στον πυρηνα του πλανητη που τυχαια μας πεταξε η μεγαλη θεληση.

Μεγαλη θεληση και μεγαλη διανοηση, αυτα να τα θυμασαι οταν κανεις ουρα στις γραμματειες και στα ικατα, εκει που τσιριζουν καθημερινες θειαδες για τα δικια τους και να τους πεις οτι ολες εχουνε δικιο και μετα να φας μπροστα τους αυτη τη γκοφρετα που σου εδωσε ο μαξιμος ο ομολογητης κατα τις μερες των νηστειων σου που περιφεροσουνα με τους δωδεκα γυμνους στο αγιονορος, να μεινουνε ολοι σεκοι να τους βαρεσει το νοημα κατακουτελα κι εσενα πιο πολυ και να κατσεις μετα να τραγουδησεις ενα παλιο τραγουδακι.

Ελα κι ας μη φοβασαι
Ελα κι ας με λυπασαι
Ελα να κανουμε ερωτα να ζησουμε ξενερωτα
Ελα καλυτερα αξημερωτα
Να πιασουμε τη μερα απο το πρωι εχω τρομερες ιδεες για ολα τα θεματα θελω να σου εκθεσω τη θεωρια μου για τα τρια ακρα:

Το ενα ακρο ειναι ιδιο με το αλλο ακρο αλλα και τα δυο στηριζονται στο πλατωνικο τριγωνο που περιλαμβανει το τριτο ακρο ως αναγκαια υπογεια αληθεια που ειναι τοσο ακραιο οσο το δευτερο και το τριτο ακρο αλλα γιαυτο ακριβως ισορροπει η φαση στο κεντρο και οριζει ενα επιπεδο ενω τα δυο ακρα μονα τους οριζουνε ενα ευθυγραμμο τμημα και οπως ειχε πει ο αρχιμηδης αρχιδια το τμημα ειναι λιγοτερο του ολου αρα το επιπεδο τριγωνικο σαν τριγωνο παροραματος ειναι μια αντιληπτικη ενοτητα με αξιωσεις πληροτητας πολυ καλυτερες και βιωσιμες στην πραγματικη ζωη απο τα λογης διπολα που ποτε δε διαβασαν χεγκελ και ηρακλειτο και παραμενουνε μπαναλ διπολικότητες καλες μονο για στρουκτουραλισμο ο οποιος τι κανει; φοβαται παιδια να μιλησει για την ουσια ναι γιατι η ουσια υπαρχει δεν ειναι σχεση μονο ειναι και το κεντρο της σχεσης ειναι εκει που στηριζεται το δυο στο ενα αρα ενα και δυο κανουν τρια τρια μαγκες τρια το πιασατε;;; τρια.

Παρε τα τρια μου ελεγε ο λαος και ειχε δικιο, καθε τριγωνισμος επιφερει γροθια στο στομαχι της ομαλοποιησης ειδικα οταν χρησιμοποιείται όπως τα οράματα του τέσλα δηλαδή με διάχυτο δημοκρατικό ηλεκτρισμό για όλους.

Τετριμμένος ηλεκτρισμός και σουμπλίμ ηλεκτρισμός: ο τετριμένος είναι η μπρίζα, ο μη τετριμμένος είναι αυτός που εκκρίνεται από δυάδες έως τριάδες λαιμπνιτσιανών μονάδων που συφέγγουν συντρώνε και συνωστίζονται σε φυσικούς χώρους όπως στούντιο, σπίτι, γκαλερί, ποτάμι, λαική συνάθροιση.

Γιαυτο σου λεω παιζει ερωτας δεν ειναι παιξε γελασε, ολα οσα νομιζαμε και ολα οσα ειπαμε στεκουνε ολα, ολα οσα ειπανε οι αλλοι ολα στεκουνε και ειναι να φοβασαι καμια φορα αλλα και ναμη φοβασαι παλι τα ιδια θα γινουνε δε γλιτωνεις τιποτα ενας κοκκινος γιγαντας θα σε απορροφησει μοιραια γη ο ιδιος σου ο ηλιος εκει να ψαχνει μετα ενας καινουριος αρχιμηδης με τρια ματια απο τον πλανητη κθουλου παλι απο την αρχη τα τριγωνα και τα τετραγωνα στην εβδομη διασταση γιατι αυτοι θα ακουνε μουσικη απο τα ρουθουνια οποτε μοιραια και η τεχνη τους θα ειναι τα μαθηματικα.


ΤΣΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΚ


ο,τι κ αν σημαινει αυτο
υπεροπτικ 2013

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

Ουδείς αναγεωμέτρητος



Με μια επίκληση στη μούσα τη γενέθλιο νύχτα του σαρκάστικ άρχισαν όλα. Φωτιές άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια του και να συναντούν τα υδάτινα πόδια του, και μικρά έντομα ανέβαιναν βουνοκορφές σάρκας με επιθανάτιο ρόγχο, εκτός από μένα κανείς δε θα μείνει φώναξε.
Και τι σημασία έχει που δεν έχει σημασία, ένα κι ένα κάνουν δύο, τόχω ξαναπεί.
Από κάποια ταράτσα φώναξα ένα καλοκαιρινό βράδι “χριστός ανέστη” και έχω να μιλήσω από τότε.
Δεν ξέρεις πού πάνε τα τέσσερα, του είπε ο άλλος. Τα μούτρα σου τρως στις ταράτσες που ανεβαίνεις και νομίζεις ότι ζεις τον αμερικανικό νότο. Πούτσες πάντα ξένος ήσουνα, πάντα ξένος θάσαι.
Το ξέρω απάντησε. Και τα πόδια του άρχισαν να μεγαλώνουν σε θερμότητα και ύψος ώσπου πέρασε το όριο του κτηρίου και ανέβαινε ακόμα, έφτασε στο σύννεφο και τούκανε ένα γλυκερό “μπλίνκ” σπάζοντάς το στα τέσσερα με μια καρφίτσα.


Έπειτα έπεσε ανάποδα σαν άγγελος, και ακόμα πέφτει σλόου μο ενώ τα δέντρα αρχίζουνε την εκρίζωση του εδάφους με αεικίνητα πόδια, δυνατές δαγκάνες και στόματα που γαμάνε το χώμα αντί να κάτσουν να πεθάνουν να γίνουνε πέτρα.


πεφτει
υπεροπτικ 2013

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

εξαίσια πτώματα

από δω, από κει, ξεκινώντας από τα άκρα και καταλήγοντας σε ουρανούς ναούμε.

και ενα
υπεροπτικ,ΦΧ



και δυο
υπεροπτικ,ΦΧ


Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

ετσι

Μέσα στη μεγαλομανία που μας διακατέχει της καθολικότητας έπεσε το μάτι μας σε κάτι ψοφοεπίκαιρα, και αναρωτηθήκαμε γιατί η παρουσία της Sotis να εξεγείρει τέτοιες καβλερές τσαντίλες, γιατί να συγκεντρώνει την ίνα στο σημείο ύπαρξης μηδέν που θέλει να διασταλλεί και να ξεχειλίσει σε πύο ένα πρωτογενές ολενκόμπασινγκ συναίσθημα αηδίας, γιατί γιατί γιατί.
Δεν υπάρχει άλλη λύση.
Αυτό συμβαίνει γιατί είναι γυναίκα.
Από έναν άντρα να το περιμένεις, από μια γυναίκα που έστω στην ξεπεσμένη της μορφή απαιτείς από αυτήν να έχει μια αμυδρά βιταλιστική ζωντάνια έτσι και μόνο για να εμπνέει και μας τις άλλες γυναίκες στο σιδέρωμα, πώς να το χωνέψεις;
Γιατί το σιδέρωμα είναι δύσκολο.
Δεν μπορώ να σιδερώνω όταν στενοχωριέμαι. Αφήνω τις μισές τσαλάκες ανέπαφες και ξέρεις τι σημαίνει αυτό για τον ψυχαναγκασμό μου. Θάνατος, κοντεύω να γίνω ο μεγαλύτερος σταρχιδιστής και να ξεχάσω όλες μου τις τελετουργίες, και αυτό θα φταίει άμα τελικά πεθάνω.
Υπαρξιακά θα μου πεις, ποιον ενδιαφέρουν, κι εμένα τι μ ενδιαφέρει θα σου πω.
Αλλά καλύτερα να σου πω την αληθινή μου άποψη που είναι ότι λυπάμαι ρε γαμώτο που έπεσε τόσο εκτός μια τύπισσα που αν και λίγο μίζερη προσπαθούσε η κακομοίρα να είναι ροκενρόλ, την πάλευε να μαζεύει εμπειρίες αν και μίζερα, τέλοσπάντων τι σκατά, δηλαδή ό,τι φαινότανε επιβεβαιώνεται μελαγχολικά με ένα “καλά μη μου πεις ότι δεν ήξερες”, έτσι πάει η ζωή έ; κανένα ελαφρυντικό για τη μαλακία; κανένα ελαφρυντικό για τίποτα;

Τι να πω ρε σαρκάστικ. Κανένα ελαφρυντικό για τίποτα είναι η φάση,γιατί τα ελαφρυντικά είναι ψέμματα, και όλα αυτά συνορεύουν με το ακαταλόγιστο, με την τρέλα, με την αλήθεια με το ΘΕΟ ΩΩΩΠ εδώ ήρθαμε.

Δε θα μπω στη λούπα γιατί προσπαθώ να εκβιάσω τους βιορυθμούς μου να δουλέψουν σε μεγαλύτερη λούπα, και άμα μπω στη λούπα θα το κάψω σε χρονικότητα μπρέικκορ. Οπότε παρακολουθώ το μεγαλύτερο επιχείρημα που με ξαναβγάζει στις ξέρες της αγάπης και του πόνου, και ακούω τα ακάνθινα ορατόρια που κάποια πρόβατα τραγουδούν σε υψίπεδα σκοτσέζικα και ανθηρά, συντονιζόμενα με το ένα, δύο τέσσερα που το γρηγοριανό μέλος ανέδειξε σε κρυφή δομή κάθε επιχειρήματος ή τραγουδιού, ποιός ξέρει ποιός ξέρει.


Αυτά τα μουνιά και οι πούτσες που κουβαλάμε και το παίζουμε ότι όχι εγώ δεν έχω τώρα απλά στέκομαι στην ουρά και περιμένω να μπω στο μετρό δεν τρέχει δεν έχετε όλοι εδώ γύρω πούτσες και μουνιά, είμαστε όντα σκηνικού σε φυσικό μέγεθος για να μη φαίνονται άδεια τα βαγόνια θα μπορουσαμε να ειμαστε ζωα να πηγαινουμε να ερχομαστε να κοιταζομαστε να κοιταμε βιβλια αηπαντ εφημεριδες να κοιταμε τα παπουτσα του διπλανου ωπ και σκαει καμια φορα κανενας θεαματικος και κοιτας με το νομο κυριε αφου κουρευτηκες ετσι τι περιμενες ρε φιλε να χαθεις στο φοντο; χεσε με οποτε ξεκουραζεις λιγο ματι εκει που ο αλλος δεν εχει θεμα και μετα αντε παλι γυρνα στην αγκραφα της απεναντι κυριας που τη χαζευεις τυχαια αλλα εχει καρφωθει το βλεμμα σου και αναρωτιεσαι μηπως τελικα ετσι ειναι το σχημα του συμπαντος γιατι και ο κυκλος του μοεμπιους γινεται κασκολ και τα παττερνσ παττερνσ εβρηγουερ και τοσα ενδιαφεροντα προσωπα κατι τυποι με σκαμμενα προσωπα και ρε σκεφτομουνα τι ανακουφιση ναχεις ρυτιδες ρε μαλακα τι φααααση ειναι σα να δειχνεις οχι απλα που πηγε ο αλλος και εκανε τατουαζ σα να δειχνεις ολοκληρη την ψυχη σου ρε μαλακα πραγματικα γιαυτο οι αρχαιοι ελληνες ταυτιζανε το χαρακτηρα με τα χαραγματα του προσωπου


σε φαση
υπεροπτικ 2013

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

αυτο

Απαιτεί μια τρομερή δυναμική εσωτερική μεταστροφή, δεν είναι παίξε γέλασε.
Εσωτερίκευση της κατηγορικής προσταγής και συνεχόμενα αυξανόμενη αντοχή στην απογοήτευση που προέρχεται από την εγγενή αδυνατότητα πραγματοποίησής της.

Εκεί όπου τα άστρα συνορεύουνε με τους ανθρώπους έχει κάποιο νόημα η αφηρημένη νομιμότητα του νόμου. Ο νόμος θα μπορούσε να είναι μουσική, ο νόμος είναι μόνο μουσική έτσι κι αλλιώς.

Συντονίζεσαι και νομίζεις ότι το βάθος είναι ακριβώς ίδιο με τη μπαναλιτέ της επιφάνειας που πιάνεις σε μια αφηρημένη χαβαλεδιάρικη καθημερινή ενατένιση του είναι.

Το εκτός ρυθμού είναι η αδυνατότητα να συγχωρέσεις, ίσως όχι πάντα αλλά αυτή τη στιγμή, το εκτός ρυθμού ως επίγνωση σε πετάει στο άγνωστο σκληρά με μια αίσθηση μόνο, με έναν πόνο ένα κλάμμα ή μια απλή ενόχληση.

Το κλάμα είναι ζουμιά που πρέπει να φύγουνε από μέσα σου για να αποκατασταθεί η κοσμική ισορροπία αλλά όλα είναι ζουμιά που πρέπει να φύγουνε από μέσα σου ακόμα και οι σκέψεις και τα λόγια που είναι όλα το ίδιο εγκεφαλικά κύματα

Τα ζουμιά πρέπει να περιέχουν ειλικρινές μετάνοιες για τη ριζική σου αποτυχία μιας προτεσταντικά ορισμένης τελείωσης, αλλά πρέπει να περιέχουν και κομμάτια αληθινής ζωής και αληθινή επίκληση σε αληθινούς ανθρώπους ώστε να μπορέσεις να πεις τα λόγια που πρέπει να πεις σαν να τ ακούς μόνο εσύ και σαν να μπορούν να τα ακούσουν και εκείνοι. 

Αν δεν συνταράζεται το είναι σου δεν έχει νόημα να κλαις αλλά αν κλάψεις μετά από πολύ μεγάλη δυσκολία να κλάψεις τότε ίσως να είναι ευκαιρία να πεις στον εαυτό σου την αλήθεια που δεν ήθελες να του πεις τόσο καιρό.

Η μετάνοια πρέπει να συμπαρασύρει τα πάντα, δε χρειάζεται να μείνει ούτε εγώ, ούτε ίχνος προσωπικότητας εκτός από αυτό το ίχνος που είναι αναγκαίο για να σκαλώνεσαι στο χρόνο ως ταυτότητα, ως ένα νόημα που αναγνωρίζει δηλαδή τον εαυτό του την ίδια στιγμή που νιώθει τα όριά του.

Τα όρια έχουν μεγάλη σημασία και όχι καμία όπως έλεγαν οι σοφοί Πατάπιος και Βαβατζί. Αλλά τα όρια είναι χαοτικές γκρίζες ζώνες θανάτου ή ανακρίβειας πολύ θελκτικά όταν τα συναντά κανείς ως φράχτες στην ακμή του συλλογισμού του ή της ύπαρξής του, και αδιανόητα ως αυτόνομες ζώνες ύπαρξης (τα αεροδρόμια τα ασανσέρ και το καθαρτήριο είναι μάλλον η αληθινή εμπειρική κόλαση όπως μπορούμε να τη ζήσουμε εδώ, και είναι ζώνες οριακές που λειτουργούν ως όρια. Αλλά όλα αυτά είναι εντελώς τυχαία). Το γεγονός ότι η ακροβασία στο όριο και η εκεί εμμονή είναι κάπως ασύλληπτες έχει να κάνει με το ότι τα όρια όπως δικαίως υπονόησαν οι σοφοί Πατάπιος και Βαβατζί, δεν υπάρχουν. 

Δεν υπάρχουν υπαρκτικά, υπάρχουν όμως στη χειρότερη λόγω αντιληπτικής τομής του κόσμου από το μάτι, το φρύδι, το σηκώτι, οποιαδήποτε αντιληπτική μονάδα και δε μιλάμε καν για τον άνθρωπο.

Επίσης υπάρχει η δυνατότητα να ονοματίσει κανείς όριο αυτό που γνωρίζει ως μη όριο, ως κανονικότητα, σώμα, σύνολο, γουατέβερ. Αλλά τότε πρέπει απλά να βρει μια άλλη έννοια για να εκφράσει τη ζώνη εξάντλησης των εντάσεων, τα περίχωρα της ηλιόπαυσης, τη δυνατότητα για αποσύνδεση αυτού που έχει συνδεθεί.


Το μόνιμο παράδοξο είναι ο πόνος. Ο πόνος σημειώνεται στο όριο.






ξανα κρανια να γουσταρουμε
υπεροπτικ 2013

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

παει

Αγαπητέ φίλε γιεζούς φαρία ελ χαβαλέλ.

τσιμπήστε άλλο ένα βιντεάκι - ταφόπλακα για το ακανθώδες θέμα του τέλους. μιλάμε πάντα για το τέλος του καλοκαιριού αλλά βάλτε εσείς ό,τι τέλος θέλετε.

εμπνεύστηκα από Ξενάκη για τη μουσική, ελπιζω να μη σας φανεί ανυπόφορο, και πήρα το θάρρος να χρησιμοποιήσω δύο στίχους της Μαρίνας Μικέλη - η κουλτούρα δεν κρύβεται φίλε γιεζούς.

με την έκκληση να μη λησμονείτε την τουαρέγκ ταυτότητά σας, σας στέλνω θεοσοφικούς χαιρετισμούς και αναμένω αγωνιωδέστατα οποιαδήποτε άρση του όρκου σιωπής που σας βαραίνει σε αυτό το δρόμο που διανύετε, εκτεθειμένος στην πραγματικότητα, σαν απλός άνθρωπος. 

δικός σας

Ράινερ Φέρνερ Χασφίνχτερ.


Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

η αλήθεια.

Αααχ φίλε σαρκάστικ, λατρεύω τους ορισμούς και τι να σου πω, ειλικρινά, το τελίκιασες.

Αλλά επειδή τυχαίνει να έχω “πάρα πολλές ιδέες για όλα τα θέματα”, να κάτσω να σκεφτώ και να σου πω τι νομίζω για τα τελικιασμένα ερωτήματα που έθεσες και κυρίως για το βαρύ συμπέρασμά σου, το “πονάει η αλήθεια, πονάει”.

Αααααχ. Πονάει σαρκάστικ και όχι μόνο πονάει λυτρώνει κιόλας.

Το λέει ο Φρόυντ σαρκάστικ για τον άνθρωπο: όταν πονάει κάτι γίνεται, και όταν βλέπει την αλήθεια λυτρώνεται ρε σαρκάστικ, γίνεται καλά.

Τώρα ποιος μας διαβάζει και ποιος καταλαβαίνει αλλά χεστήκαμε φίλε σαρκάστικ γιατί σαυτή την πλατφόρμα το ίντερνετ ποιος μας εμποδίζει να φοράμε πλατφορμες και να λέμε την αλήθεια, ποιος; κανένας ρε σαρκάστικ. Οπότε άκου.

Η αλήθεια είναι μεγάλο πράμα. ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΑ προέρχεται από την άρνηση της λήθης αλλά όχι της λήθης εκείνης που είναι αντίθετη στη μνήμη, η αλήθεια σκάει από το από το Α και το λανθάνω, η αλήθεια είναι το αντίθετο του λανθάνοντος νοήματος, η αλήθεια είναι να φέρεις στην επιφάνεια εκείνο που λανθάνει. Δεν τα λέω εγώ παιδιά, τα λέει ο Χάιζενφεργκ ο γερμανός φιλόσοφος. 

Η αλήθεια πριν ακόμα απο τον πλάτωνα, ορίζεται ως το να επιστήσεις την προσοχή και να κάνεις να αναπηδήσει από την πραγματικότητα αυτό που ήδη είναι μπροστά στα μάτια σου κι όμως δεν το βλέπεις.

Ναι ρε σαρκάστικ, δεν είναι μαγικά, όλα εδώ είναι και περιμένουν κάποιον να τα δει, και μάλιστα κάποιον να τα πει.

Και επειδή η αλήθεια τέμνει τη διαμεσολάβηση κάθετα και σου προκαλεί σοκ, ο πόνος έχει μεγάλη σχέση με την αλήθεια.

Τι θα μου πεις δηλαδή θα ταυτιστούμε με την ανέραστη μοναχική, θα φετιχίσουμε τον πόνο; ο πόνος ως μεταφορά της γνώσης; ο πόνος είναι σώμα, το ξέρουμε - είναι η απόδειξη της υλικότητάς μας, άρα τι; όσο πληγώνουμε το σώμα το σωματοποιούμε, το υλοποιούμε, και το πνεύμα μπορεί ελεύθερο να συνεχίσει τις πτώσεις του, ε συγγνώμη τις πτήσεις του ήθελα να πω; και όσο πιο πολύς πόνος τόσο καλύτερα γιατί και ο μάζοχ κάτι ήξερε, και όλοι αυτοί οι πικραμένοι διανοούμενοι που σέρνουν τα σαρκία τους, ε δεν μπορεί, κι αυτοί κάτι δεν ξέρουν; ή τουλάχιστον κάνουν σαν να ξέρουν;

Όχι σαρκάστικ λάθος. Μαλακία φέιλ άσχετο, οι διανοούμενοι δεν ξέρουν την τύφλα τους, γιατί αντλούν πάρα πολλή απόλαυση από τη μίζερη φάση της πονεμένης αυτοεπίγνωσης.

Τώρα θα μου πεις γιατί εσύ διανοούμενος δεν είσαι; τι είσαι μπουζουξού παιδί του λαού χειρώνακτας;

Όχι δεν είμαι ρε θα σου πω μη γίνεσαι μαρξιστής δεν έχει σημασία αυτή η φάση για την παρούσα συζήτηση, όποιος θέλει να πει μια αλήθεια να την πει, εδώ είμαστε.
Ακόμα και οι διανοούμενοι ρε σαρκάστικ, γιατί, κι αυτούς μάνα δεν τους γέννησε, γιατί να μην ακούσουμε τι λένε κι αυτοί;

Απλά δε θα μείνουμε εκεί.

Θα πάμε παραπέρα να κοιτάξουμε λίγο τον ΚΟΣΜΟ και μιλάω πάντα για τον COSMOS because I have something more cosmic in mind. 

Έβλεπα ένα ντοκυμαντέρ για αστροναύτες ρε συ και λέει ότι οι αστροναύτες παθαίνουν ένα υπαρξιακό σύνδρομο, γιατί έχουνε δει τη γη από μακριά, ΤΟ ΔΙΑΝΟΕΙΣΑΙ ΠΛΑΚΑ ΠΛΑΚΑ απορώ που όλοι δε γινόμαστε αστροναύτες, και λέει όταν γυρνάνε στη γη και μετά για πάντα στη ζωή τους έχουνε όλοι μια αποστασιοποίηση και μια απεριόριστη νοσταλγία για τα ταξίδια τους στο διάστημα.

Καθόλου παράλογο φίλε σαρκάστικ.

Μπορεί να μην έχουμε κάνει ταξίδια στο διάστημα και παίζει αυτό που έκανες εσύ με το globe trotting να ήτανε μια προσομείωση, αλλά ρε συ σαρκάστικ καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Ποιά αλήθεια ρε παιδιά;

Πριν μιλήσει ο οποιοσδήποτε να κάτσει να κάνει englobe το δεδομένο ότι είμαστε η τυχαία αστρική σκόνη ενός πλανήτη από τους άπειρους σε ένα σύμπαν που δεν το χωράνε τα όρια του μυαλού μας.

Επίσης αν μπορείτε πριν μου υπογράψετε αυτή την υπεύθυνη δήλωση διανοηθείτε για μια στιγμή ότι οι λέξεις που χρησιμοποιείτε υλοποιήθηκαν δαρβινικά στο μυαλό κάποιου χαλαρού πίθηκου που αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τη γλώσσα του λίγο διαφορετικά για να εκφράσει αυτό που ξεστόμισε ως ΟΥΓΚ και σήμερα αντιστοιχεί στην έννοια της αποκαθήλωσης του όντος από τον ουρανό της ερριμενότητας κατά χάιντεγκερ, ναι και ο χάιντεγκερ τα ίδια α και ου με τον πίθηκο κράζει στο σκοτεινό χρόνο.

Οπότε για ποια αλήθεια μιλάμε φίλε σαρκάστικ;

Πάντα και μόνο για την ανθρώπινη αλήθεια, που είναι η προσπάθειά σου να πεις μια ιστορία για αυτό που δεν καταλαβαίνεις, για το τραυματικό που έσκασε πολύ νωρίς, για την αστοχία σου να ταυτιστείς με τη συνείδησή σου - αλλή μη στενοχωριέσαι φίλε σαρκάστικ κανένας δεν μπορεί να ταυτιστεί.

Τάπε ο φίλος λούθηρος είμαστε το σκατό που έπεσε από τον κώλο του θεού, πιθανότατα έτσι είναι και στο λέω αυτό σαν αλήθεια, ας ρίξουμε τώρα κι εμείς τα δικά μας μικρά σκατάκια νοήματος στον κόσμο και όποιος θέλει τα μυρίζει, οποιανού του μυρίζουνε πάει παραπέρα, το θέμα είναι ότι άπαξ και ρίξαμε το σκατό μας δεν χρειάζεται να κάτσουμε να το μυρίζουμε δέκα ώρες.

εξάλλου όπως είπε ένας μεγάλος σοφός

“Το σκατό είναι η σουμπλιμασιόν, τα ρουθούνια μας είναι το παρόν, το θέμα είναι να πάμε να μυρίσουμε παραπέρα μήπως εκτός από σκατά έχει πουθενά και λουλούδια”. 


ταρανταντααααμ


eternity χαρακτηρας κομικ απο το dr strange
Steve Ditko, hyperoptic 2013

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

summer's almost gone


Φίλε σαρκάστικ.

Είναι 26 αυγούστου 22:21, κάνει ζέστη και τον παλιόφιλό σου υπερόπτικ τον έπιασε από τα μαλλιά η νοσταλγία του καλοκαιριού που τελειώνει, θυμάσαι ο μόρισσον ο τζον ήτανε θαρρώ που έλεγε, summer’s almost gone, almost gone, where will we be, when summer’s gone

Έτσι αναρωτιέμαι κι εγώ, που μας βγάζει το φετινό καλοκαίρι φίλε σαρκάστικ. 


Τσίμπα ένα τραγουδάκι σχετικά



Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

Χάος και διανόηση



  • πωπω καλά τα λες ρε Σαρκάστικ. Το θέμα με αυτό το θηλαστικό τη βούληση είναι ότι δεν έρχεται ποτέ μόνη της, σκάει παρέα με αυτό το πτηνό τον καθαρό λόγο.
  • Πού είδες καθαρό λόγο ρε υπερόπτικ να τον δω κι εγώ; είπε ο Σαρκάστικ και αποσύνδεσε οριστικά τα μικρόφωνα του μπιμπισι, καθώς η συνέντευξη θα συνεχιζότανε με πλάνα από βίγλες του γκραντ κάνυον όπου και το δυναμικό ντούο θα μεταφερότανε τηλεπαθητικά στο επόμενο κλικ.
  • Κλικ
  • Καθαρό λόγο, πουθενά, μόνο στα βιβλία και ούτε καν εκεί φίλε σαρκάστικ.
  • Και τι κάνει ο καθαρός λόγος με τη βούληση υπερόπτικ;
  • Το θέμα είναι τι κάνει η βούληση με τον καθαρό λόγο σαρκάστικ μου.
  • Τι κάνει;
  • Έλα ντε τι κάνει; γιατί όλα αυτά που μου τσαμπουνάς για κόγκνιτιβ ντίσσονανς μπορεί εμείς οι ψυχαναλυταί να τα θεωρούμε ρηχά, αλλά δεν είναι σαρκάστικ. Έχουνε την αλήθεια τους. Αλλού είναι η ένστασή μου αν θες. Στο ότι η ψυχική σύγκρουση δεν είναι μόνο κόγκνιτιβ είναι και συναισθηματική. Και ψυχοσωματική δηλαδή μαζί και δεν ξεκινάει ντε και καλά από δυο ασύμβατες ιδέες που έχεις στο μυαλό σου, ξεκινάει όταν αντιληφθείς ότι αυτές οι ιδέες είναι ασύμβατες. Αλλά γιατί το αντιλαμβάνεσαι και πότε; γιατί τώρα που μιλάμε μπορώ να σου καταμετρήσω τουλάχιστον δέκα χιλιάδες αλληλοαποκλειόμενες ιδέες που συντηρούμε στα μυαλά μας χωρίς το παραμικρό πρόβλημα και πορευόμαστε μια χαρά και δεν τρέχει τίποτα. 
  • Οπότε γιατί το αντιλαμβάνεσαι;
  • Εεεμ εδώ σε θέλω. Το αντιλαμβάνεσαι γιατι έχεις άρει μια απώθηση απότι φαίνεται για να το αντιληφθείς. Ή έχεις φτιάξει μια καινούρια, το ίδιο είναι. Πάντως οι γεωδυναμικές πλάκες του ψυχισμού σου κουνήθηκαν και πήγε αλλού η ενέργεια και το υδραυλικό σύστημα της αναπαράστασης σου επέτρεψε να συλλάβεις νοητικά κάτι που μέχρι τώρα μπορεί να αναπαρίστατο ως απλή λογική σχέση που τη γνώριζες αλλά δε σου έκανε και τόσο κούκου.
  • Οπότε τώρα σου έκανε κούκου και το λες κόγκνιτιβ ντίσσονανς.
  • Ε βέβαια. Γιαυτό αυτό το θηλαστικό η βούληση μπόρεσε να σταματήσει λίγο το φτιάξιμο της φωλιάς της και το θηλασμό και ότι άλλο βιολογικό έκανε, και να κοιτάξει πάνω στον ουρανό που περνάει αυτό το πτηνό ο λόγος.
  • Και μετά;
  • Και μετά η βούληση γίνεται και αυτή πτηνό γιατί η βούληση είναι ελεύθερη ρε. Ενοποιώντας τις δύο πλευρές της κόγκνιτιβ ντίσσονανς υπό μια νέα κατηγορία, που έμαθε μόλις, αφού απέκτησε και το συναισθηματικό σθένος να την αντικρύσει, και φτιάχνει μια καινούρια λέξη για να περιγράψει μια καινούρια έννοια. Είναι ελεύθερη.
  • Έτσι απλά φτιάχνει καινούρια λέξη;
  • Ναι, τη σημερορινότητα άμα λάχει. 
  • Κάτσε αυτό δεν είναι κατηγορία νομισματοκοπτικής ακρίβειας;
  • Γιατί όχι. Αλλά μπορεί και να είναι το γεγονός ότι κάτι γίνεται σήμερα που είναι το μόνο που γίνεται, γιατί προκύπτει από χθες αλλά και δεν προκύπτει καθότι ναι φίλε σαρκάστικ η βούληση είναι το χάος. You were right all along my friend, είπε ο υπερόπτικ και ήπιε λίγο κονιάκ στη λέσχη απόστρατων αξιωματικών του διανοητικού πυροβολικού.
  • Α ρε υπερόπτικ. Και τελικά, τα όρια, τι σημασία έχουν;
  • Μμμμμ. Καμία.


ταυτολογία με κύκλους
υπερόπτικ 2013

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2013

με πιανει ενα αγχος


να πεσω απ το μπαλκονι.

με πιανει ενα αγχος μπας και πεσω απ το μπαλκονι.

δεν ξερω τι να κανω.

αλλά μετά λέω. 

δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεσαι.

δεν υπάρχει κανένας λόγος να αγχώνεσαι.









δεν υπάρχει λόγος.




Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

Γράμμα στον ανίδεο ποιητή ράινερ βέρνερ χασμπίντερ, από τον ακατανόητο δούλο χράινερ φαρία βρίστε


Τι να σας πω πια αγαπητέ σύντροφε. Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνω, είναι ότι δε με καταλαβαίνουν. Μου λέγατε να σκοτώσω το εγώ και να γράψω σα νεκραναστημένη κατσαρίδα, ε λοιπόν κι αυτό αποδεικνύεται πανδύσκολο. Ποιος είναι δυνατό να με ακούει συνέχεια; ποιος δε θα κλείσει τα αυτιά του στη μονοτονία της τρέλας που έχω να προσφέρω; δεν έχω ιδέα αγαπητέ μου φίλε βέρνερ, και αυτή η απουσία ιδανικού- ιδανικού, τι ναρκισσισμός, ανεκτικού θάπρεπε να λέω - ακροατή με κουράζει και με αποθαρρύνει τραγικά.

Δεν είναι δυνατόν να υποθέσω την ύπαρξη κάποιου που θα ήθελε ή θα καθότανε να ακούσει αυτά που του λέω, και αυτή η απουσία δυισμού μου τσακίζει τα γραμματικά μου σύννεφα, αλήθεια σας λέω αγαπητέ ότι δεν είναι δυνατό να γράψεις αν δεν θες να ακουστείς.

Όσο για την πολυπροσωπία μέσα μου, αυτή είναι μάλλον ήδη βαρετά δεδομένη τόσο καιρό τώρα, και δε σας κρύβω ότι η διπολικότητα του υποκειμένου που μαζί καταστήσαμε δυνατό κάποιο καιρό τώρα αποτελεί ένα φαντασιακό τουλάχιστον καταφύγιο, αυτές τις δύσκολες στιγμές.

Γιαυτό και η τωρινή μου λογοδιάρροια, θαρρείς και δεν μπορώ παρά να αναλώνομαι σε μεθοδολογικούς μονολόγους μια ζωή, θαρρείς και όλα τα λόγια είναι πάντα προθάλαμος για τις αλήθειες που φανταζόμαστε ότι έχουμε να πούμε από τις ταράτσες των κτηρίων που θα γκαρίξουμε τα μανιφέστα μας.


Σας χαιρετώ παρόλα αυτά και σας στέλνω λίγη βασανιστική όσο και ανίκανη διαύγεια σε βάιμπ να έχετε να πορεύεστε, και προσδοκώ εκτός από ανάσταση νεκρών την πολυπόθητη μεταμόρφωση, που μάλλον είναι σαν τον έρωτα, άμα την κυνηγάς δε σου κάθεται και όταν χαλαρώσεις και λάμπεις έρχεται από μόνη της να σε κάνει ακρίδα, κατσαρίδα, ή ό,τι άλλο σου επιφυλάσσει το καμμένο σου κάρμα για το οποίο δε φταίει κάνας άλλος, η κοινωνία φταίει.


οχι πολυ πετυχημενος μπαουι στο φριξτον
υπεροπτικ 2013




Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

Κωλοχριστιανίλες



Γιατί ρε φίλε σαρκάστικ τρομερή η βίβλος καταπληκτικός ο τζήζους αλλά υπάρχουνε τραγικοί μαλάκες εκεί έξω κωλοχριστιανοί.

Γιαυτό ρε σαρκάστικ αγαπάμε την ιδέα, αγαπάμε τις ιδέες και παασχιιιιιζουμε να δούμε μια ρεαλιζασόν, μια κάτι σε οποιοδήποτε υπόστρωμα υλικής ουσίας υπάρχει.

Ό,τι προσπάθησε να ενσαρκώσει κάτι, μπράβο που προσπάθησε, αλλά πραγματικά μερικοί χριστιανοί είναι τραγικά μίζεροι υποκριταί φαρισαίοι 

Κάψτε το μυαλό σας ρε στόκοι, ανοίξτε εκεί μια τρύπα να δειτε που πάει, χειρότερα το καίτε τώρα με τα στιχάκια σας που αποστηθίζετε, με τις μίζερες φιλανθρωπίες που υποστηρίζουνε το θεουλίστικό σας εγώ να μην πέσει στα πατώματα και καταλάβει ότι 

Ότι τι;;;;;;;

Νο ένσερ

Τζήζους; αρ γιου δερ; ιτς μη, χαιπερόπτικ



Τιτ τιτ

Τιτ τιτ


Νο ένσερ

Μιλα ρε τζηζους οποιος εχει απορια ας μιλησει τωρα η ας σιωπησει για παντα


Κι εκεινος σιωπησε.



ριγε καμπια
υπεροπτικ2013



Κυριακή 4 Αυγούστου 2013

Κάθε άτομο είναι δυνητικά εχθρός του πολιτισμού



Είπε ο Φρόυντ και έφυγε από το καπνιστήριο.

Ο μπομπ κοίταξε τον μπάτρικ με νόημα:

Κατάλαβες χοντρέ;

Τι ρε μπομπ;

Θέλει παρτουζίτσα ψήνεται νομίζω.

Ο Φρόυντ ρε μαλάκα; πας καλά; και σιγά το γκόμενο δηλαδή.

Έχει κύρος ρε μαλάκα, το κύρος είναι σέξι.

Γκουχ γκουχ έκανε ο Φρόυντ επιστρέφοντας με ένα καινούριο ποτήρι κονιάκ.

Τι λέει παιδιά;

Ε να λέγαμε αυτό με το άτομο που είναι ενάντια στο κράτος

Όχι ρε παιδιά δεν είπα αυτό

Ε ναι αλλά κι αυτό δεν ισχύει;

Ε ναι ισχύει αλλά εννοούσα τον πολιτισμό δαρβινικά, ο πολιτισμός από το εργαλείο μέχρι το άσυλο, πώς να σας το πω

Ντάξει ντάξει καταλάβαμε, έκανε ο πάτρικ και άναψε ένα πούρο από τον κώλο του κάνοντας ένα εντυπωσιακό πυροκλάνι που γύρισε ουκ ολίγα γηραιά κεφάλια στη λέσχη των γραμμάτων και των τεχνών του βυθού του μπικίνι που πάνε καμιά φορά ο μπομπ με τον πάτρικ μετά τη βάρδια στον τραγανό κάβουρα

Ψήνεσαι για ένα καβουροπάτυ ζίγκυ; πάμε άφτερ τραγανό να αράξουμε λίγο αντεργκράου; έκανε ο μπομπ με την κουλτουριάρικη φωνή του, αυτή που κάνει την αρλέτα να θέλει να γράψει βαλς

Ε όχι παιδιά, έχω συνάντηση μετά με το φερέντσι. Λέει είδε το κράκεν και έχει σκεφτεί κάτι τραυματικό, ω είναι πάντα συναρπαστικός ο καημένος σάντορ. Έκανε ο Φρόυντ αυτάρεσκα και ρούφηξε το κονιάκ του αυστριακά λιτά και αριστοκρατικά.

Καλώς, εμείς την ψιλοκάνουμε ζίγκυ, ση γιου αράουντ, γαλότσα καπέλο
Έκανε το λαϊκισμό του ο μπομπ κάνοντας ελεύθερους συνειρμούς για να μην σκουριάζει η ψυχαναλυτική σκαπάνη του ζίγκυ


Σας χαιρετώ παίδες. Μέη δε ανκόνσιους μπη γουιθ γιου ρε ψωλιάρηδες. 
χαχαχα αυτοσαρκάζομαι κιόλας, είπε ο Ζίγκμουντ και βολεύτηκε στον τσέστερφιλντ.


le dieu des morts
hyperoptique,2013




Σάββατο 3 Αυγούστου 2013

Σκατά


Ε η ευφορία δεν μπορεί να παραμείνει για παραπάνω από ένα ανεκτό διάστημα, ο ανθρώπινός σου εαυτός θα παραπονεθεί, θα αναζητήσει μια μαλακία να σπάσει τη λιτότητα. Μυαλό, καρδιά συκώτι, και κόκκαλο. Γιαυτό λέω να φορέσω μια νεκροκεμαλή να βγαίνω έτσι έξω, να τελειώνω, να μην ξεχνάω, το κόκκαλο.
Έλεγε ο χέγκελ το πνεύμα είναι το κόκκαλο, τι εννοούσε κι αυτός, να πάμε να ρωτήσουμε το δικό του κρανίο τώρα πια λιγάκι δύσκολο. 

Ασφυκτιάτε μέσα στο είναι σας φίλοι και εχθροί, αδικούμε ο ένας τον άλλο και παρεξηγούμε τις καλύτερες προθέσεις. Παρεξηγούμε και μετά κλαίμε αναμετρώντας ήττες και αδικίες, ούτε ένα ζεν της προκοπής δεν μπορούμε να διατηρήσουμε, το κοσμικό σημείο θέασης το πετάμε έτσι για πλάκα μπροστά στη γραμμή της εφορίας. Εξανίσταται και ομολογεί τον πόνο του, βγάζει ζουμιά που τα ονομάζει δάκρυα, αναμετράται με την ύβρη: να μια καλή έννοια, ύβρις. Μήπως είναι ύβρις; μήπως η παναγία θα στεναχωρηθεί;

Όχι ρε η παναγία είναι ωραίος τύπος, θέλει να γελάμε, το λέει ο επιστήμονας που ξέρει. 

Δίκιο έχει ρε, τα σύμπαντα δεν ασχολούνται με μικροταυτότητες, τις φρυγανίζουν για πλάκα και πασαλείβουν πάνω βούτυρα που διαστέλλονται και μετά τα πετάνε στη μοκέτα για να δούνε τον κοσμικό λεκέ γιατί το σύμπαν λατρεύει το θέαμα.

Ανθρωποκεντρικότητες θα μου πεις, ποιο σύμπαν ποιο θέαμα, οι υπερχορδές του ματιού λέω εγώ, σκατά θα μου πεις, το μάτι είναι τίποτα χωρίς το μυαλό ναι θα σου πω κι εγώ το μυαλό είναι τίποτα χωρίς την καρδιά, ναι και θα μου ξαναπεις όλα αυτά είναι κόκκαλο ρε χοντρέ δεν τόχεις καταλάβει; 

Αμ πως τόχω καταλάβει αλλά το ξεχνάω κάθε μέρα ρε, πώς αλλιώς θα είχα νέα; 

κρανια να γουσταρουμε
υπεροπτικ 2013





Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Η καρδιά.


Σαρκάστικ σαρκάστικ.

Άσε το μυαλό σαρκάστικ.

Πιάσε λίγο καρδιά να γουστάρεις.

Εξάλλου τα λέει και στην τρίτη αντινομία, μόνο με την τέχνη την παλεύει ο άνθρωπος.


Είπε ο υπερόπτικ από το ψαροχώρι και έστειλε βάιμπς εγγλέζικου καλοκαιριού, κορεσμένου κόκκου, και γλυκερής νοσταλγίας στο σαρκάστικ, στον αστερία, στον κώνωπα, στο σεργκέι, στις ελληνικές παχιές μύγες, στα κοψίδια που δεν έφαγε και στα μπάνια που δεν έκανε.   


Και μετά βγήκε για βραδινό σιγαρέτο στο μπαλκόνι να το δαγκώσει λίγο.




Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

χαζοβούλ ή η ανθρώπινη παρωδία

Ο υπερόπτικ άραξε στο παράθυρο και κοίταξε τη θεοβούλα απέξω.

Επ, ωπ, πώς από δώ;

Θεοβούλα παρούσα, είπε η θεοβούλα και την έκανε.

Μόνος του ο υπερόπτικ με την Ελεβούλ.

Ελεβούλ σε ψήνει να πάμε να χαζέψουμε τι έχει στο ψυγείο;

Χέσε μας ρε υπερόπτικ, απάντησε η Ελεβούλ.

Καλά, εγώ θα πάω, σε πειράζει;

Δεν μπα να κάνεις ό,τι θέλεις.

Πάω.


μμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ




Τι λέει είχε τίποτα;

Μπα πούτσες. Να πάω έξω να φέρω κάνα γλυκάκι;

Δε μπα να κάνεις ό,τι γουστάρεις, είπε πάλι η Ελεβούλ.

Το πρόβλημά μου ρε Ελεβούλ είναι ότι δεν έχω καθόλου βουλ. Δηλαδή βαριέμαι τραγικά.

Ντάξει δικαίωμά σου.

Συναρπαστικός ο διάλογος με την Ελεβούλ, σκέφτηκε σιωπηλά ο υπερόπτικ και εγκατέλειψε το θέμα.

υποταγμένος καθώς είναι στο πεπρωμένο του από όπου κι αν προέρχεται ο υπερόπτικ σκάει πιο υποτονικός και λιγότερο διλημματικός από το σαρκάστικ.

Αλλά κι αυτός βγαίνει στο παράθυρο να κράξει αόρατες αλήθειες της δημιουργίας που του ψιθύρισε στ’αυτί ο άγιος αυγουστίνος πριν πάει εράσμους στη ρώμη:

σαρανταπέντε γιάννηδες ενός κοκκόρου γνώση, 

το γιαούρτι κι αν το πλένεις το σαπούνι σου χαλάς, 

κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε, 

κύλησε ο τέτζερης και βρήκε το καπάκι, 


όποιος βιάζεται σκοντάφτει. 


γεωμετρία γεωμετρία συ γλυκειά μου αμαρτία
πλάτωνας, 2013μχ








Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

Επιστολή του αόρατου άρχοντα μοναχού πατάπτυστου στην αυτού εξοχότητα τον κόμητα της λογικής κ.κ.Χορτέσιο.


Πάνε τώρα μέρες που η επιστολή σας χτυπάει σφυριές στην οντολογική μου κράνα. Δηλαδή τι εννοείτε, δεν υπάρχει λογική;

Σας εκλιπαρώ μάστερ Χορτέσιε, δείξτε κατανόηση στην ανάγκη μου να βλέπω μια συνέχεια, μια γραμμή ή ένα νόημα, ίσως να είμαι ένα ανόητο σκουλήκι κι εγώ που προσπαθεί να αποσπάσει μια μικρή αλήθεια από το πτώμα της ζωής.

Ίσως να είμαι ακόμα πιο ποταπός και το δικαίωμά μου να μιλάω να είναι μάταιη καρφίτσα στη μπουτονιέρα ενός τυχόντος περαστικού, όμως ακόμα μιλάω.

Και το ερώτημα της τρέλας δεν μπορώ να το απαντήσω, ο προσωπικός μου συριγμός όμως ίσως να σας κάνει να δείτε καθαρότερα.

Το ερώτημά μου δεν απαντιέται παρά τη μικρή μου αποτυχία που έπεται, αλλά τουλάχιστον φόρτισα το νόημα όσο μπορούσα σήμερα το απόγευμα με ιδιοπαθείς διφθόγγους και ψιλοξεράσματα, αν αυτό σημαίνει κάτι.

Παρόλα αυτά επιστρέφω στην απορία σας και την ανασκευάζω: το θέμα είναι νομίζω, να απαντηθεί το ερώτημα πώς θα αντέξουμε αυτή τη μικροστιγμή της αντίληψης που είμαστε μασίφ στη σκέψη και στην πράξη μας, για να την παρατείνουμε.

Σας χαιρετώ μετά τιμής και σας εσωκλείω το λινκ.



πατάπτυστος