Σάββατο 25 Αυγούστου 2012

φροσωχρατικός διάλογος


και ο υπερόπτικ απηυδησμένος από τον εσωτερικό του διάλογο θα αναγκαστεί να κάνει εξωτερικό μονόλογο.

αλλά ποιο από τα δύο σαρκάστικ, είμαστε εδώ για κάποιο σκοπό ή μήπως είμαστε εδώ εξαιτίας κάποιας αιτίας;

τι με ρωτάς λοιπόν υπερόπτικ, αν είμαστε εδώ εκούσια ή ακούσια; ή μήπως αν πιστεύω περισσότερο στο ντετερμινισμό ή στην τελεολογία στις προσπάθειές μου να βγάλω νόημα από αυτό που τέλοσπάντων λέγεται ανθρώπινη εμπειρία;

δεν ξέρω κι εγώ ο ίδιος το νόημα της ερώτησής μου σαρκάστικ. περισσότερο όμως σε ρωτάω τι νιώθεις, και όχι τι πιστεύεις.

δύσκολο να σου απαντήσω υπερόπτικ. το πρώτο, δηλαδή αν είμαστε εδώ για κάποιο σκοπό, το νιώθω περισσότερο. αν νιώθω ότι είμαστε εδώ εξαιτίας κάποιας αιτίας, αυτό ίσως να μην μπορώ να το απαντήσω, γιατι μου φαίνεται δύκολο να νιώσω την αιτία.

το σκοπό όμως σαρκάστικ; σου φαινεται πιο εύκολο να τον νιώσεις;

μάλλον ναι υπερόπτικ, με την έννοια ότι έχουμε καθημερινά πολλούς σκοπούς. οπότε νιώθω πώς είναι να έχεις σκοπό. πώς είναι να έχεις αιτία, δεν μπορώ να το πω, εκτός αν με αυτό βέβαια θα απαντούσα στο ερώτημα αν υπάρχει θεός.

και αυτό το ερώτημα δεν το έχεις απαντήσει; εκτός βέβαια αν το θεωρείς πολύ προσωπικό και σε εκνευρίζει η εύκολη χρήση του σε έναν αμφίβολο μπλογκικό διάλογο.

μάλλον το δεύτερο υπερόπτικ. γιατί θα προτιμούσα μια φιλοσοφική από μια θεολογική συζήτηση.

πάσο σαρκάστικ. οπότε πες μου, νιώθεις λοιπόν ότι είμαστε για κάποιον σκοπό εδώ;

ναι υπερόπτικ. παρόλο που δεν μπορώ βέβαια να σου πω ποιος είναι αυτός ο σκοπός.

αλλά τότε πώς μπορείς να ομολογήσεις ότι πρόκειται για σκοπό; αφού δεν μπορείς να το γεμίσεις με περιεχόμενο, γιατί να μην πεις το ίδιο εύκολα ότι είμαστε για μια αιτία που δεν γνωρίζεις;

γιατί υπερόπτικ ο σκοπός χαρακτηρίζεται από την εκπλήρωσή του. βλέπει θετικά στο βέλος του χρόνου. είμαστε για κάποιον σκοπό, τον οποίο δε θα γνωρίζω μέχρι να τον εκπληρώσω κι εγώ. αυτό σημαίνει ότι θα έχω γνωρίσει την αιτία μου. αλλά μέχρι να θεωρήσω το σκοπό αιτία, στο μεσοδιάστημα θα αναγκάζομαι να χαράζω το ίχνος μου στο χρόνο.

αλλά πώς θα καταλάβεις σαρκάστικ ότι εκπλήρωσες το σκοπό σου; κι αν λοιπόν είναι ο σκοπός σου η παλινδρόμηση αυτή μεταξύ του μηδενός και του ενός, δεδομένης της αυθαιρεσίας του θανάτου; γιατί ξέρεις πολύ καλά από τους υπαρξιστές ότι μπορεί να μας πέσει τώρα ένα τούβλο πάνω στο κεφάλι μας εκεί που μιλάμε. και ο σκοπός μας να πρέπει να θεωρηθεί εκ των πραγμάτων εκπληρωμένος. τότε τι; θα είμαστε ποτέ σε θέση να αρθρώσουμε την ταύτισή μας με την αιτία μας ή μήπως αυτό δεν είναι δουλειά δική μας; 

με ρωτάς για την αθανασία της ψυχής κατά βάθος υπερόπτικ.

ναι σαρκάστικ αλλά επιμένω να το λύσουμε φιλοσοφικά. είναι η κατανόηση όντως σημαντική; ή το ασυνείδητο μυαλό μας επωάζοντας το τραύμα του μας δικαιώνει συνέχεια ελλείψει του εαυτού μας σε μια άλλη σκηνή, σφαίρα όπως θες πες το; και τότε τι υπάρχει για να ξεφύγουμε από τον απόλυτο σχετικισμό; αν δεν ξέρω πότε ξέρω, τότε πώς θα ξέρω αν έχω τη δυνατότητα να ξέρω ή όχι;

χα. γνωσιοθεωρία υπερόπτικ. στα χωράφια σου με πας.

ε ναι αλλά με τρώει τι να κάνω.

καλά. θα προσφέρω τη διαίσθησή μου στην υπηρεσία του ερωτήματος ναούμε. αν ξέρω ή όχι είναι το βασικό ερώτημα.

όχι. το βασικό ερώτημα είναι αν έχει σημασία το να ξέρω αν ξέρω ή όχι.

μετά τα δέκα επίπεδα κόβονται οι ερωτήσεις. δεν έχει νόημα έτσι, το ξέρεις ότι το παιχνίδι των μεταγλωσσών καταντάει στον τοίχο του μυστικιστικού κώδικα.

εντάξει δίκιο. αλλά μέχρι δύο επίπεδα μπορούμε να διατυπώσουμε. και μετά κάνουμε απειρία ειδώλών όσο θέλουμε.

και γιατί δύο και όχι τρία;

έτσι το διαλέγω αυθαίρετα, οντολογία, γνωσιοθεωρία. δύο επίπεδα. και ξαναλέω. αν δεν ξέρω πότε ξέρω και πότε όχι, τότε πώς θα ξέρω αν όντως ξέρω εξαρχής;

δεν ξέρεις.

α μπράβο αυτό λέω κι εγώ δεν ξέρω.

ωραία. οπότε;

οπότε πρέπει να μάθω.

τι να μάθεις;

αν μπορώ ή όχι να ξέρω. θέλω να το μάθω. γιατί ποιος άλλος θα μου το πει ή θα μου το μάθει αν όχι ο εαυτός μου; καθότι μόνο εγώ ξέρω τι είμαι, ώστε να μπορώ και να μάθω αν εγώ ξέρω ή όχι. σολιψισμός. οριακά δε δέχομαι ούτε τη συνείδησή σου ως υπαρκτή ξεχωριστά που λέει ο λόγος.

μα έχεις δίκιο που δεν την δέχεσαι υπερόπτικ. αυτή τη στιγμή είμαι ο σαρκάστικ του μυαλού σου δηλαδή πάλι εσύ. 

έστω σαρκάστικ. αν και το ότι υπάρχεις το ξέρω πάρα πολύ καλά.

και πού το ξέρεις;

το ξέρω γιατί θέλω να το βρίσκω συνέχεια. γιατι επίσης μου αντιστέκεσαι, προβάλλοντας τον διαφορετικό σου εαυτό καταρχήν ως σώμα που ούτε σε σένα δεν πειθαρχεί. και το ξέρω γιατί ξέρω ότι κι εγώ ηδη υπάρχω. γιατί υπάρχω ως σώμα  που ούτε σε μένα δεν πειθαρχώ.

μα άμα τα σώματά μας ή το σώμα σου τελοσπάντων είναι αυτό που γράφει τώρα αυτές τις λέξεις, τότε πώς δεν πειθαρχεί; μήπως δεν είσαι μια ενότητα με το πνεύμα που σκέφτεται αυτές τις λέξεις;

είμαι σαρκάστικ. αλλά ενώ το σώμα μου είναι καθισμένο σε μια καρέκλα, το πνεύμα μου το νιώθω διάχυτο παντού, φευγαλέο κι όταν πάω να το πιάσω δεν ξέρω αν το ακούω λεκτικά, αν το ακούω μόνο και μόνο από την πάλη του με την παράλυση και την παράδοση, ή αν το νιώθω σαν εικόνα μόνο, πασπαλισμένη με άσχετες αναμνήσεις σαν φυτευτές μνήμες ανδροειδούς και τεμαχισμένη ανάμεσα σε πράγματα και λέξεις.

χμ. χαμός γίνεται στο κεφάλι σου υπερόπτικ.

μμμμμ.



φλάι μη του δε μούν. ή
μαμά μαμά ένα μιτοχόνδριο
μου μπήκε στο μάτι.
Υπερόπτικ, 2012




Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012

Το καινούριο τραγούδι του κραουνάκη



Σαρκάστιιιιιιιιιιιιιικ!!!!!!

Γκάριξε ο υπερόπτικ από το λονδίνο.

Έλααααααααααααα τιιιιιιιιιιιιιιιιι; τό πιασε ο σαρκάστικ από το λος άντζελες.

Ρεεεεεεεεεεεε έγραψα ένα τραγούδιιιιιιιιιι στίχουουουουουυυυυς

Αααααααααααα ε άντε στείλτοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο

Είναι ρεμπέτικο που το λέει η βιτάλη με αποχρώσεις μάλαμα αλκίνοου και ίσως λίγο κραουνάκη στο χειρότεροοοοοοοοοοο δεν ξέρω πώς μούρθε αλλά λέει για τη ζωή μωρέεεεεεεε και για τη φάση δώσε θάρρος στον άλλο, ενίσχυσε το νέο δημιουργό. Σαν το γράμμα του ρίλκε σε νέους ποιητές άμα παιζότανε στο μελωδίαααααααααααααααα

Αααααααααααα ε άντε για να δω

Πάει:


Ράντομνες

Το τίποτα που βγάζει σχήματα
Κάνε στα σύννεφα στοιχήματα
Να πεις τι βλέπεις μπας και το δει και κάνας άλλος

Το τίποτα ξερνάει σήματα
Κάτσε και γράψε πέντε ποιήματα
Να δώσεις αίσθηση να πούμε είσαι μεγάλος

Κι αν δεν σε παίρνει από άποψη ψυχής
Συναισθηματικά άμα είσαι δυστυχής
Και δε σου έρχεται να φύγεις να γουστάρεις να ξεφύγεις

Τότε ρε φίλε άκουσέ το από μας

Γιατί είναι ωραίος είναι ωραίος ο ντουνιάς
Είναι ωραίο το κρασί είν το χασίσι ομορφιά
Μωρέ σου λέω είν ωραίος ο ντουνιάς

Γιατί θα παίζουνε αγάπες
Γιατί έχει κι άλλους επιβάτες
Σ αυτό το πλοίο που το είπανε ζωή

Γιατί οι ξέρες οι μεγάλες
Και οι επίπονες λαχτάρες
Έχουνε μέσα και μια γλύκα αυθεντικιά

Γιατί τα λάθη τα χοντρά
Και τα βαρβάτα μυστικά
Όλοι το ξέρουνε πως είναι ελαφριά

Οπότε άραξε όπως είσαι
Ένα τσιγάρο πιες και σβήσε
ό,τι μαυρίλα έχεις μέσα στην καρδιά

Στο επιτόπιο στην πράξη
Κοίτα νασαι ψιλοεντάξει
Και όλα τ’άλλα χέσε αγνάντευε ψηλά
Και όλα τ’άλλα χέσε αγνάντευε ψηλά
Και όλα τ’άλλα χέσε αγνάντευε ψηλά
Και όλα τ’άλλα χέσε αγνάντευε ψηλά

Αυτό μέχρι να ψοφήσει στο φέηντ άουτ.

Από αυτό το ταπεινό στασίδι του ίντερνετ ο υπερόπτικ δίνει το δικαίωμα στον κραουνάκη που μπορεί να σερφάρει καμια μέρα και να πέσει στο άσχετο από το πουθενά σ’αυτό το μπλογκ, να πάρει ιδέες για νέα τραγούδια, και άμα θέλει να το μελοποιήσει κανένα πρόβλημα. Ούτε καν χρειάζεται να ρωτήσει, το μπλογκ θα χαρεί χαλαρά μια στιγμή αν τυχόν το καταλάβει ποτέ και μετά θα το ξεχάσει.

νύχταααααααα

randomness
hyperoptic 2012