Τι να σας πω πια αγαπητέ σύντροφε. Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνω, είναι ότι δε με καταλαβαίνουν. Μου λέγατε να σκοτώσω το εγώ και να γράψω σα νεκραναστημένη κατσαρίδα, ε λοιπόν κι αυτό αποδεικνύεται πανδύσκολο. Ποιος είναι δυνατό να με ακούει συνέχεια; ποιος δε θα κλείσει τα αυτιά του στη μονοτονία της τρέλας που έχω να προσφέρω; δεν έχω ιδέα αγαπητέ μου φίλε βέρνερ, και αυτή η απουσία ιδανικού- ιδανικού, τι ναρκισσισμός, ανεκτικού θάπρεπε να λέω - ακροατή με κουράζει και με αποθαρρύνει τραγικά.
Δεν είναι δυνατόν να υποθέσω την ύπαρξη κάποιου που θα ήθελε ή θα καθότανε να ακούσει αυτά που του λέω, και αυτή η απουσία δυισμού μου τσακίζει τα γραμματικά μου σύννεφα, αλήθεια σας λέω αγαπητέ ότι δεν είναι δυνατό να γράψεις αν δεν θες να ακουστείς.
Όσο για την πολυπροσωπία μέσα μου, αυτή είναι μάλλον ήδη βαρετά δεδομένη τόσο καιρό τώρα, και δε σας κρύβω ότι η διπολικότητα του υποκειμένου που μαζί καταστήσαμε δυνατό κάποιο καιρό τώρα αποτελεί ένα φαντασιακό τουλάχιστον καταφύγιο, αυτές τις δύσκολες στιγμές.
Γιαυτό και η τωρινή μου λογοδιάρροια, θαρρείς και δεν μπορώ παρά να αναλώνομαι σε μεθοδολογικούς μονολόγους μια ζωή, θαρρείς και όλα τα λόγια είναι πάντα προθάλαμος για τις αλήθειες που φανταζόμαστε ότι έχουμε να πούμε από τις ταράτσες των κτηρίων που θα γκαρίξουμε τα μανιφέστα μας.
Σας χαιρετώ παρόλα αυτά και σας στέλνω λίγη βασανιστική όσο και ανίκανη διαύγεια σε βάιμπ να έχετε να πορεύεστε, και προσδοκώ εκτός από ανάσταση νεκρών την πολυπόθητη μεταμόρφωση, που μάλλον είναι σαν τον έρωτα, άμα την κυνηγάς δε σου κάθεται και όταν χαλαρώσεις και λάμπεις έρχεται από μόνη της να σε κάνει ακρίδα, κατσαρίδα, ή ό,τι άλλο σου επιφυλάσσει το καμμένο σου κάρμα για το οποίο δε φταίει κάνας άλλος, η κοινωνία φταίει.
 |
| οχι πολυ πετυχημενος μπαουι στο φριξτον υπεροπτικ 2013 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.