Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

όνειρα


γκουντ μόρνινγκ του ολ ντρήμερς.

εκτός από χαρά του κοιμισμένου τα όνειρα είναι και η βασιλική οδός για το ασυνείδητο, το ρυάκι που οδηγεί στη δεξαμενή του κόσμου, η σκατίλα που αναδύεται από το βόθρο των αρχετύπων, το κλειδί για τη μπουκαπόρτα των μεγάλων ιδεών.

υπερόπτικ 2012


εκτός από τα όνειρα που βλέπουμε υπάρχουν τα όνειρα που ονειρευόμαστε να δούμε, τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή και τα προφητικά όνειρα.

υπεροπτικ 2012


κηπ ντρήμινγκ λέει ο θεός δεντροφίδι και χάνεται σε μια ρωγμή του χρόνου.

χάσσσσιμο


Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Οι βιρτουόζοι της εξαπάτησης - Το νέο βιβλίο της βρυσηίδας στραμπουλίδου





  • τι θες εδώ τζων; έπρεπε να φύγεις από τη ζωή μου όσο ήτανε καιρός... Τώρα πια τίποτα δεν είναι το ίδιο.
  • Σκάσε τζέσικα. Το ξέρεις κι εσύ όπως κι εγώ ότι πατρίδα μας είναι τα παιδικά μας χρόνια, ξάδερφός μας ο πινόκιο και λατρεύουμε και οι δύο τα ψέμματα!
  • Τι εννοείς; ποια ψέμματα;
  • Σου είχα πει ότι είμαι γιος εργοστασιάρχη. 
  • Ναι τζων, το θυμάμαι... Εξάλλου πάνω στα χρήματα του πατέρα σου έχουμε στηρίξει όλο μας το πρότζεκτ.
  • Το πρότζεκτ.... Αυτό το φαιδρό κατασκεύασμα.
  • Φαιδρό; το πρότζεκτ; το πρότζεκτ ιδρύματος νέων παιδιών με τάση στον πολιτισμό και την επιμόρφωση;
  • Ναι μιρέλλα. Αυτό το πρότζεκτ εξαπάτησης ενηλίκων... Αυτό το πρότζεκτ που θα το κορόιδευε και ο μπιλ γκέητς ακόμα. Αυτό το πρότζεκτ για το οποίο ταξιδεύεις τόσο καιρό τώρα στο περού για να αντιγράψεις μοτίβα για τη μοκέτα του ιδρύματος.
  • Αυτό το πρότζεκτ το έχω σαν παιδί μου Τζακ.... Δεν καταλαβαίνω πού το πας... Γιατί είσαι τόσο κυνικός;
  • Γιατί βαρέθηκα τζούλια. Βαρέθηκα τα ψέμματά σου, και κυρίως βαρέθηκα τα δικά μου ψέμματα.... Ε λοιπόν τζούλια ο πατέρας μου δεν είναι εργοστασιάρχης. 
  • Και τι είναι; έχει τουλάχιστον λεφτά; έχουμε στεγνώσει τζων, δεν το καταλαβαίνεις;
  • Δεν έχει φράγκο. 
  • Όχι......
  • Είναι ένας απλός λιμενεργάτης σάρα. Ένας απλός λιμενεργάτης...
  • Καταστραφήκαμε....
  • Χα! Δεν καταστραφήκαμε γιατί ακόμα δε σου έχω πει όλη την αλήθεια τζέσικα!
  • Δεν.... Δεν μπορώ να αντέξω άλλη συναισθηματική διακύμανση. Μη μου πεις τίποτα καλύτερα Κεν.... Δε θέλω νακούσω τίποτα άλλο....
  • Σκάσε! Αυτό που δεν ξέρεις είναι τι δουλειά κάνει η μάνα μου.
  • Η μάνα σου; η μάνα σου που είναι σε μοναστήρι στα λιόσια και ζει μια πνευματική ζωή με προσευχή και άσκηση; τι μπορεί να κάνει η μάνα σου τζων;
  • Η μάνα μου τζούλια - κάθεσαι; κάτσε! - είναι εκατομμυριούχα εφοπλίστρια που δουλεύει στο γραφείο του βαρδινογιάννη.
  • Όχι... Όχι δεν είναι δυνατόν.
  • Κι όμως τζέσικα.... Η μάνα μου είναι μια πλούσια ρεσεψιονίστ.
  • Ίσως.. Ίσως τότε αυτή να μπορεί να μας βοηθήσει....
  • Ίσως.... Αν της το ζητήσεις ευγενικά. Έχω κλείσει τραπέζι για τους τρεις μας απόψε το βράδυ στου λαμόγια. 
  • Απόψε; τζων όχι!!! Τι έκανες;;;; δεν έχω τίποτα να φορέσω τζων.... Θεέ μου θα γίνω ρεζίλι....
  • Όχι τζούλια. Δε θα γίνεις ρεζίλι. Δεν είπαμε τέρμα τα ψέμματα;
  • Τζων.... Τέρμα τα ψέμματα.... Σε παρακαλώ όμως δε θέλω άλλες αποκαλύψεις.... Φτάνει για απόψε... Εξαντλήθηκα....
  • Σκάσε τζέσικα! Και κοίτα μέσα στον κάδο απορριμάτων για τροφές. 
  • Τον... Κάδο απορριμάτων για τροφές; μα δεν έχουμε κάδο απορριμάτων για τροφές... Έχουμε σκουπιδοφάγο! Τρελάθηκες Μπομπ;
  • Κοίτα πίσω από τον πάγκο.
  • Τι είναι αυτό;
  • Αυτό είναι το δώρο σου τζούλια.
  • Αχ.... Τζων......
  • Έλα, συγκινήθηκες...
  • Συγκινήθηκα τζων... Το ξέρεις ότι η ανακύκλωση είναι το απωθημένο μου.....
  • Και τώρα άνοιξε τον κάδο. Έλα έλα άνοιξε τον κάδο. Τελείωνε, άνοιξε τον κάδο.
  • ΤΖΩΝ!!!
  • Σαρέσει;
  • Είναι η ωραιότερη γούνα που μου έχουν χαρίσει ποτέ!
  • Γιατί πόσες γούνες σου έχουν χαρίσει;
  • Αυτή και άλλη μία. Αλλά τζών είναι.... Υπέροχη. Νομίζω ότι θα τα καταφέρω να εντυπωσιάσω τη μάνα σου απόψε.....
  • Ναι τζέσικα. Η μάνα μου ψαρώνει τραγικά μπροστά στο κύρος μιας γούνας. Κι έτσι το όνειρό μας..
  • Θα γίνει πραγματικότητα!!!
  • Σαγαπώ τζων!
  • Σαγαπώ τζέσικα!
  • Ευχαριστώ τζών!
  • Εγώ ευχαριστώ τζέσικα.... Εγώ ευχαριστώ.

αναξίμανδρος ή να το αλαφρύνουμε λιγάκι
υπερόπτικ 2012

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

γράμμα του ανυπόμονου ποιητή Χράιμερ Φαρία Πρήχτε στο δάσκαλο Φράινερ Τασία Σφίχτερμαν


Αγαπητέ δάσκαλε Φράινερ Τασία Σφίχτερμαν,

Μην έχοντας νέα σας προσπαθώ ακόμα και πάντα να γράψω, να βγάλω στη λευκή σελίδα τα αποκαΐδια της σκέψης μου μπας και κινητοποιήσω το πελεκούδι που προσπαθεί κι αυτό να καεί - την πίνει από το πρωί, ω αυτές οι μέρες περνάνε δύσκολα για το κακόμοιρο πέλεκουντ.

Δεν έχω καταλάβει ακόμα ωστόσο τι με ενδιαφέρει περισσότερο, ο πολιτισμός, ο άνθρωπος ή η ψυχή, κι έτσι δυσκολεύομαι να αναπλάσω γραφιστικά τη ροή που ζω, αφού αδυνατώ να οσμιστώ ποιος με χρειάζεται περισσότερο: ο κοινωνικός αναμορφωτής, ο ψυχολόγος ή ο πνευματικός; δύσκολα τα πράγματα σεβαστέ μου Τασία Σφίχτερμαν, ειδικά για μένα που γεννήθηκα δειλός, πάνω σε σταυροδρόμι μέρα σάββατο φορώντας στα πυκνά μαλλιά μου το κοκκαλάκι της νυχτερίδας.

Αν κατέληξα σε μία αλήθεια, τσιτάτο ή συμβουλή μετά από όλες αυτές τις αλλαξοκωλιές των νοημάτων που παρτουζιάζονται - χωρίς την εγκρισή μου βέβαια - στην ποταπή μου γκλάβα, αυτή δε θα μπορούσε παρά να είναι αφηρημένη, γενική, ανεφάρμοστη, όπως κάθε σοβαρή συμβουλή, αν πιστέψω έστω και τώρα τα διδάγματα του παλιού μου δασκάλου από την Κενισβέργη Ιμμάνουελ Χράντ.

Δε σας κρύβω την επαναστατική πρόθεση τούτων των λέξεων αγαπητέ δάσκαλε, γιατί παρά τη θολούρα ένα πράγμα το βλέπω καθαρά: δέον όπως καταστραφεί η Καρχηδών. Ο συνήγορος του Αστερίξ το είπε καθαρά, ο συνήγορος του διαβόλου θα ενέκρινε, και ποιος είμαι εγώ για να ορθώσω ανάστημα, μήπως είμαι κάποιος;

Γνωρίζω καλά την αποστροφή σας για την αυτοταπείνωση που αποτελεί πλέον μέρος όχι μόνο του λόγου αλλά και του χαρακτήρα μου, αλλά επιστρέψτε μου αγαπημένε δάσκαλε να γίνω τσαλακωμένο χαρτί με λίστα για ψώνια στην άκρη του δρόμου, πατημένο αποτσίγαρο στο μπυρώδες πάτωμα κάποιας παμπ - μόνο έτσι νομίζω θα βρω τη δύναμη να αντέξω την ευφράδεια του μεσσία που έρχεται, μόνο έτσι μου φαίνεται πως θα βρω τη θέση μου κάτω από το σάρωτρο του χρόνου.

Γιαυτό κατέληξα σε μία μοναδική αλήθεια, αρκετά διφορούμενη για να στηρίξει τη διαστροφή της αγνότητας που παιδεύει κι εσάς κι εμένα από τότε που καταλάβαμε και οι δύο ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.



Σκέφτηκα, τέρμα τα ψέμματα.

Γνωρίζω καλά τη στοργή που τρέφετε για τα παραμύθια και τη μυθοπλασία, γνωρίζω ακόμα πως κι εσείς ο ίδιος συχνά χτίζετε την πλοκή της ζωής σας διαχειριζόμενος το βασικό σας μυστικό. Γιαυτό παρακαλώ μη δείτε την απόπειρά μου αυτή να μιλήσω σαν επίθεση προσωπική - είναι εντελώς απρόσωπη. 

Δυστυχώς η εμμονή μου να εφαρμόζω αυτά που σκέφτομαι με έχει κάνει δυσάρεστο στους λιγοστούς ανθρώπους που ακόμα με ανέχονταν, αλλά σκέφτομαι να του δώσω ακόμα ένα μήνα να δω τι θα βγει. 

Δεν είμαι παρά μια μασημένη τσίχλα που κόλλησε στις ρόδες κάποιου φορτηγού πλοίου, αλλά νομίζω ότι με αυτό το πρόταγμα που μου έσκασε μπορώ να ανατρέψω τη βασική οιδιπόδεια μηχανική μιας ερμηνευτικής που δεν πιστεύει στην ψυχή, γιατί σε αντίθεση με το Δόκτωρα Ζίγκμουντ Βρόυντ ο ταπεινός δούλος του πνεύματος που κρύβεται στις σεξουαλικές φαντασιώσεις μου αφήνεται, στις στιγμές αυτοκατάφασης, να οραματιστεί μια αναρχική ουτοπία γαμιστερή και βιώσιμη.

Είναι αυτονόητο ότι τα ψέμματα προς τον ίδιο μας τον εαυτό δεν μπορούν να καταργηθούν χωρίς βοήθεια. Γιαυτό σεβαστέ δάσκαλε στρέφω τα βέλη της ειλικρίνειάς μου στους άλλους, στοχεύω στη ρωγμή που αφήνει το σακάκι του ρόλου, και ξεφτιλίζω πρωτίστως τον υπάλληλο, δευτερευόντως δε τον προϊστάμενο. Έπειτα αναμένω με ανυπομονησία το βέλος που εκτοξεύεται από την αντίθετη φορά, καθώς η αυτοταπείνωση αποδεικνύεται το πιο ισχυρό αντίδοτο στον πόνο - και μαθαίνω συνέχεια καινούρια πράγματα.

Συγχωρείστε τη μεγαλομανία μου, και την συνεχόμενη παράβαση που προσφέρω με τούτες τις λέξεις στην διαυγή σας σκέψη - συνεχίζω να γράφω. 

Εύχομαι πάνω απ’όλα να είστε καλά, και σας στέλνω ένα φλάιερ με ατάτσμεντ, σε τζιπεγκ, αν μπορείτε να το τυπώσετε λέηζερ και να το καρφιτσώσετε στο φελλοπίνακά σας με φάρσες και τρικ, μήπως και ξεκινήσει επιτέλους η ανατροπή του νοήματος από τις πολυμορφικές διαδικτυακές πλατφόρμες που μας ψεκάζουν καθημερινά.


Αληθινά δικός σας,

Χράιμερ Φαρία Ρίχτε



φλάιερ
Υπερόπτικ 2012

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

τεχνη


Επειδή γουστάρω να καίγομαι με έχουν παρεξηγήσει. Έχουν δίκιο, κι εγώ με παρεξηγώ συνέχεια. Τις προάλλες ας πούμε μου έστησα ένα φιάσκο, με ανάγκασα να είμαι έξω να τρέχω όλη μέρα. Επειδή δεσμεύτηκα, καταλαβαίνεις. Το κάνω και για μένα, το κάνω και για τους άλλους, ευτυχώς όχι συνέχεια. Δεν ξέρω αν έχει νόημα, αλλά ονομάζω την αυτοκαταστροφική μου δράση “τέχνη”. Δηλαδή όταν ξυπνάω και αποφασίζω ότι δε θα κουνηθώ. Αυτό είναι τέχνη. Γιατί δεν είναι εύκολο να απεμπλακείς. Συνήθως έχεις δουλειές, πρέπει να κάνεις τικ σε πράγματα. 

Στενοχωριέμαι κιόλας, φταίει κι αυτό. Το σχήμα του προσώπου μου μου φαίνεται πολύ τυχαίο για να το πηγαίνω όπου νάναι. Τόσο χάος. Ωραίοι και ωραίες εκεί έξω. Δυο πόδια δε μου φτάνουν για να περπατάω αυτό το δρόμο. 

Βρωμάω απ’την κορφή ως τα νύχια. Μετά μπαίνω στο νερό, κάνω αναβάπτιση. Δυστυχώς η αναβάθμιση δε γίνεται έτσι, είναι πιο δύσκολη. Μετά από περιόδους πόνου μου σκάει μια μέρα, δύο, που λέω κατάλαβα. Αλλά τελικά πάλι δεν είχα καταλάβει, ή που δεν ήταν τόσο σημαντικό όσο νόμιζα. 

Στεναχωριέμαι για τα μεγάλα πράγματα, την αδράνεια, τα κακά βλέμματα, την ηλιθιότητα, τους αναπτήρες που τελειώνουν. Πόσοι αναπτήρες, πόσος καπνός τον έχουμε καταβροχθίσει τόσα χρόνια και βγάζουμε φλέμματα. Καθε φλέμμα μια ιδέα, ξέρεις, αυτά είναι εργατοώρες καψίματος, πληρώνονται με ελπίδα. 

Δε φοβάμαι και πολύ, μόνο τις στατιστικές λίγο φοβάμαι. Κάθε μέρα μεταμορφώνομαι κι άλλο, χωρίς κανένα αποτέλεσμα, λες και οι άλλοι είναι οι μόνοι πραγματικοί. 

Φτιάξε λίγο την καρέκλα, θα πέσεις, θες άλλο έναν καφέ; 

Οι ανάπηρες εκστατικές στιγμές της ολίσθησής μας κυλάνε αργά με βεβαιότητα. Μόνο που πέφτω συνέχεια. 

μη μου μιλας σαν να μην ειμαι εγω
υπερόπτικ 2012