Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Η καρδιά.


Σαρκάστικ σαρκάστικ.

Άσε το μυαλό σαρκάστικ.

Πιάσε λίγο καρδιά να γουστάρεις.

Εξάλλου τα λέει και στην τρίτη αντινομία, μόνο με την τέχνη την παλεύει ο άνθρωπος.


Είπε ο υπερόπτικ από το ψαροχώρι και έστειλε βάιμπς εγγλέζικου καλοκαιριού, κορεσμένου κόκκου, και γλυκερής νοσταλγίας στο σαρκάστικ, στον αστερία, στον κώνωπα, στο σεργκέι, στις ελληνικές παχιές μύγες, στα κοψίδια που δεν έφαγε και στα μπάνια που δεν έκανε.   


Και μετά βγήκε για βραδινό σιγαρέτο στο μπαλκόνι να το δαγκώσει λίγο.




Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

χαζοβούλ ή η ανθρώπινη παρωδία

Ο υπερόπτικ άραξε στο παράθυρο και κοίταξε τη θεοβούλα απέξω.

Επ, ωπ, πώς από δώ;

Θεοβούλα παρούσα, είπε η θεοβούλα και την έκανε.

Μόνος του ο υπερόπτικ με την Ελεβούλ.

Ελεβούλ σε ψήνει να πάμε να χαζέψουμε τι έχει στο ψυγείο;

Χέσε μας ρε υπερόπτικ, απάντησε η Ελεβούλ.

Καλά, εγώ θα πάω, σε πειράζει;

Δεν μπα να κάνεις ό,τι θέλεις.

Πάω.


μμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ




Τι λέει είχε τίποτα;

Μπα πούτσες. Να πάω έξω να φέρω κάνα γλυκάκι;

Δε μπα να κάνεις ό,τι γουστάρεις, είπε πάλι η Ελεβούλ.

Το πρόβλημά μου ρε Ελεβούλ είναι ότι δεν έχω καθόλου βουλ. Δηλαδή βαριέμαι τραγικά.

Ντάξει δικαίωμά σου.

Συναρπαστικός ο διάλογος με την Ελεβούλ, σκέφτηκε σιωπηλά ο υπερόπτικ και εγκατέλειψε το θέμα.

υποταγμένος καθώς είναι στο πεπρωμένο του από όπου κι αν προέρχεται ο υπερόπτικ σκάει πιο υποτονικός και λιγότερο διλημματικός από το σαρκάστικ.

Αλλά κι αυτός βγαίνει στο παράθυρο να κράξει αόρατες αλήθειες της δημιουργίας που του ψιθύρισε στ’αυτί ο άγιος αυγουστίνος πριν πάει εράσμους στη ρώμη:

σαρανταπέντε γιάννηδες ενός κοκκόρου γνώση, 

το γιαούρτι κι αν το πλένεις το σαπούνι σου χαλάς, 

κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε, 

κύλησε ο τέτζερης και βρήκε το καπάκι, 


όποιος βιάζεται σκοντάφτει. 


γεωμετρία γεωμετρία συ γλυκειά μου αμαρτία
πλάτωνας, 2013μχ








Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

Επιστολή του αόρατου άρχοντα μοναχού πατάπτυστου στην αυτού εξοχότητα τον κόμητα της λογικής κ.κ.Χορτέσιο.


Πάνε τώρα μέρες που η επιστολή σας χτυπάει σφυριές στην οντολογική μου κράνα. Δηλαδή τι εννοείτε, δεν υπάρχει λογική;

Σας εκλιπαρώ μάστερ Χορτέσιε, δείξτε κατανόηση στην ανάγκη μου να βλέπω μια συνέχεια, μια γραμμή ή ένα νόημα, ίσως να είμαι ένα ανόητο σκουλήκι κι εγώ που προσπαθεί να αποσπάσει μια μικρή αλήθεια από το πτώμα της ζωής.

Ίσως να είμαι ακόμα πιο ποταπός και το δικαίωμά μου να μιλάω να είναι μάταιη καρφίτσα στη μπουτονιέρα ενός τυχόντος περαστικού, όμως ακόμα μιλάω.

Και το ερώτημα της τρέλας δεν μπορώ να το απαντήσω, ο προσωπικός μου συριγμός όμως ίσως να σας κάνει να δείτε καθαρότερα.

Το ερώτημά μου δεν απαντιέται παρά τη μικρή μου αποτυχία που έπεται, αλλά τουλάχιστον φόρτισα το νόημα όσο μπορούσα σήμερα το απόγευμα με ιδιοπαθείς διφθόγγους και ψιλοξεράσματα, αν αυτό σημαίνει κάτι.

Παρόλα αυτά επιστρέφω στην απορία σας και την ανασκευάζω: το θέμα είναι νομίζω, να απαντηθεί το ερώτημα πώς θα αντέξουμε αυτή τη μικροστιγμή της αντίληψης που είμαστε μασίφ στη σκέψη και στην πράξη μας, για να την παρατείνουμε.

Σας χαιρετώ μετά τιμής και σας εσωκλείω το λινκ.



πατάπτυστος




Τετάρτη 17 Ιουλίου 2013

Καρτεσιανοί διάλογοι μέρος δεύτερο

Πούσαι ρε ρενέ, χλιμίντρισε χαρούμενα ο υπερόπτικ ξαναβρίσκοντας τον παλιό του φίλο ρενέ σε τριήμερη εκδρομούλα νότια της γαλλίας στο αγρόκτημα όπου ο ρενέ ξεκουράζει τη φιλοσοφική γκλάβα του όταν η αμφιβολία του φτάσει στο μάξιμουμ.

Εδώ ρε παιδιά, καλωσήρθατε, καλωσόρισε ο ρενέ τον υπερόπτικ και το σαρκάστικ που σκάσανε μύτη μετά από μια αφηρημένη πρόσκληση την οποία ο αγαπητός φιλόσοφος ήδη είχε λησμονήσει εδώ και τρεις μήνες.

Τι λέει, όλα καλά; πώς πάει η φάση; ρουθούνισαν στο χαλαρό οι υπερόπτικ ψάχνοντας με τα μάτια το μπουφέ με το φαί.

Καλά μωρέ εδώ. 

Τι λέει πώς πάει η αμφιβολία;

Ε, πώς να πάει εδώ, αμφιβάλλουμε χεχεχε έκανε μουδιασμένα ο ρενέ.

Τι έγινε ρε ρενέ, μίζερο σε ακούω.

Ντάααξει μωρέ και η αμφιβολία τώωωρα

Ώπα! Βολεύτηκες ρενέ;

Τι τρέχει ρε ρενέ;

Όχι ρε παιδιά, χεχε είπαμε ντούμπιτο έργκο σούμ χαλαρώστε.

Ε ναι αλλά δε σε βλέπω και πολύ καβλωμένο. Την προηγούμενη φορά που βρεθήκαμε είχες σπάσει πράματα από την ποζεριά.

Ντάξει παιδιά χαλαρώστε. Ηρέμησα ρε, είναι καλοκαίρι. Η φιλοσοφική αμφιβολία είναι για το χειμώνα.

Αα δηλαδή τώρα είσαι σίγουρος ότι υπάρχεις;

Δε σούρχεται να βάλεις φτερά στον κώλο σου και να κάνεις το πουλί στη λαική πια;

Όχι παιδιά, ρε παιδιά, έλεος. Έχω τα οντολογικά μου αλλά το παλεύω καλύτερα. 

Καλά εσύ θα μας τρελάνεις. Την άλλη φορά εμείς σου λέγαμε να χαλαρώσεις, τώρα ρε συ ανησυχώ μήπως φλώρεψες, τι να πώ...

Ναι ρε συ υπερόπτικ πολύ συμβιβασμένος δε σκάει;

Γκάις γκάις γκάις αράξτε. Μην το ψάχνετε άλλο, όλα υπάρχουν.

Πολύ σίγουρος μου φαίνεσαι.


Ρε άμα σου λέω, υπάρχουν.


υπεροπτικ 2013

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Περί αφαίρεσης και άλλα δεινά



Το αμείλικτο ερώτημα του σαρκάστικ είχε γατζωθεί εδώ και ώρα στις συνάψεις του υπερόπτικ. Δηλαδή όταν αφαιρούμαι από εδώ, προστίθεμαι αλλού; 
Γιατί ο υπερόπτικ είναι συνέχεια αφηρημένος.
Το θέμα είναι ότι λέξεις όπως αφασία, κάκωση, διάσχιση και πανικός απλά υλοποιούν ένα αρνητικό, δε μου λένε πού είμαι.
Κι αν είμαι μόνο εδώ που είμαι, τότε πώς γίνεται και δεν είμαι ούτε εδώ; 
Κάπου είμαι πάντως, μονολογεί ο υπερόπτικ και ανοίγει τους μεταφυσικούς διαλογισμούς του ντεκάρτ.

Και πέφτει στο χωρίο περί της συστηματικής αυτοεξαπάτησης που ο φιλόσοφος ονομάζει αμφιβολία, και διαβάζει:

“νομίζω θα χρησιμοποιήσω καλύτερα το λογικό μου άμα πάρω την πιο κούκου θέση και κάνω το παν να με εξαπατήσω, και άμα κάνω ότι όλες μου οι σκέψεις είναι λάθος και φανταστικές, μέχρι το σημείο να ζυγίσω τόσο πολύ όλες μου τις προκαταλήψεις, που να μην μπορούν να στρέψουν την κρίση μου ούτε προς τη μία μεριά ούτε προς την άλλη, ώστε η κρίση μου να μην επηρεάζεται από μαλακίες και να μην απομακρύνεται πια από τον ορθό δρόμο που μπορεί να την κατευθύνει στη γνώση της αλήθειας. Γιατί είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει κίνδυνος ούτε λάθος σαυτόν το δρόμο, και όσο μπορώ θέλω να ξεφύγω με την αμφιβολία, αφού προς το παρόν το θέμα δεν είναι να λυώσω στην πράξη αλλά να τριπάρω και να γνωρίσω.”
Descartes,R. Méditations Métaphysiques, ed.Flammarion, Paris 1972, p.67. Μτφρ.υπερόπτικ 2013


Με την ευχή να τριπάρουμε και να γνωρίσουμε πορευόμαστε λοιπόν κι αυτό το καλοκαίρι, χωρίς φόβο και κωλοσυντηρητισμούς του πούτσου, ας στυλώσουμε την αμφιβολία στις καρδιές μας και στα μυαλά μας και ας τελειώνουμε με τις φλωριές.


υπεροπτικ 2013