Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Πάσιβ αγκρέσιβ ντιρεκτίβα για τα ενεργειακά βαμπίρ




Νιώθετε ότι πρέπει να τον πάρετε τηλέφωνο παρόλο που βαριέστε;

Νιώθετε ενοχές που τον κρίνετε παρόλο που έχετε ξεχέσει φίλους για πολύ λιγότερα;

Κάνετε αγγαρείες στο άσχετο γιαυτόν και καταπιέζεστε παρόλο που εσείς είστε ένα ελεύθερο πνεύμα που μισεί τις αλυσίδες;

Ο φίλος σας είναι ενεργειακό βαμπίρ.

Τι κάνετε όταν ο φίλος σας είναι μια μαύρη τρύπα ανάγκης που τον προστατεύετε με κόστος σε ψυχική ακεραιότητα, με αποτέλεσμα να μπαίνετε σε φάσεις που δεν αναγνωρίζετε τον εαυτό σας, αποκτάτε τσολιά σταρχίδια σας και α και ου;

Εσείς φταίτε.

Όχι δε φταίει κανας άλλος, εσείς φταίτε.

Γιατί τα ενεργειακά βαμπίρ κύριέ μου βρίσκουν και τα κάνουν.

Θα σας αναγνωρίσω φροϋδικά το δικαίωμα να το καταλάβετε αργά και να κόψετε όταν το καταλάβετε ότι μαλακίζεστε.

Γιατί το ενεργειακό βαμπίρ είναι πρωτοεπίπεδη έννοια, η δευτεροεπίπεδη έχει να κάνει με τη λίμπιντο που ε και η δικιά σας λίμπιντο είχε ξεφύγει λίγο εκεί που τρέχατε να ικανοποιήσετε το ενεργειακό βαμπίρ, άμα είχατε να γαμηθείτε χωρίς αύριο μπορεί και να μην είχατε χρόνο για το ενεργειακό βαμπίρ

Αλλά έτσι ειναι η ζωή φίλες και φίλοι, δεν έχει εγγυήσεις, δεν έχει υποσχέσεις, ό,τι σου κάτσει σού κατσε, πήγαινε να δεις πού σε πάει, άμα δεις ότι δεν πάει άααστο μωρέεεε τόσα πράγματα υπάρχουν που πάνε, γάααμα τοοοοοοοο...

Απλές συμβουλές για τη μαμά τη γιαγιά το παιδί, το είπε και ο σαρκάστικ, ακόμα και ο τζήζους τα πήρε με τους φαρισαίους

Και μη νιώσετε ενοχές άμα τα πάρετε με τους φαρισαίους

Οι φαρισαίοι είναι η χειρότερη φάρα, το λέει και η ετοιμολογία: φαρισαίοι, κωλοΦΑΡΑ

Γιατί υποτίθεται τα κάνουν όλα σωστά, υποτίθεται μα αυτοί βοηθάνε, είναι σωστοί

Όχι ρε φίλε άμα δεν πάει δεν πάει, άμα δεν είναι τρου δεν είναι τρου, άμα δε σου κάθεται δε σου κάθεται, δε χρειάζονται πολλά πολλά ρε

Νυχτερινές τσαντίλες υπερόπτικ όβερ εντ άουτ, σουμπλιμασιόν μίσσιον ακόμπλισντ.

Σηγιουσουν.


εκφράστηκα πάλι ο πούστης
υπερόπτικ 2013

Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Σύνοψη στις συνάψεις



Ίσως να φταίει ο κοσμικός συρφετός, ίσως να φταίει το κρασί, η αλήθεια είναι ότι το πράγμα παράγινε. Λίγο πιο κει στη δημοσιά του είναι υπάρχει ένας δρόμος που τον έχουν χτίσει βήματα για χρόνια προγόνων που έκλαναν στις στροφές και χαιρετούσαν το ηλιοβασίλεμα με τα πόδια τους, ή ό,τι άλλο περίεργο πολιτισμικό έκαναν, και αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθούμε. 

Όσο τα βήματά μας βαθαίνουν το δρόμο, έχουμε τη δυνατότητα να στρέφουμε το βλέμμα μας όλο και πιο ψηλά για να χαζεύουμε το μέγεθος του τείχους που σκάβουμε, όχι χτίζοντας τείχη αλλά σκάβοντας την κοίτη. 

Πού θα μας βγάλει αυτό το βάθος, σε ποιον καινούριο ουρανό; μόνο με εμπιστοσύνη μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα.

Γιαυτό οι υπερόπτικ σαρκάστικ βαράνε τα κεφάλια τους στις ραχοκοκκαλιές του χρόνου, ανασκαλεύουν το αρχαίο ντιενέη στην άμμο μιας παραλίας και περιμένουν σφίγγοντας τα δόντια να ακούσουν τα πόδια τους το ποδοβολητό του εγκεφάλου που ήδη κατευθύνεται ορμητικός προς μια νέα κατάργηση της βαρύτητας.

Δεν τρέχει τίποτα.
Κρατάμε την αναπνοή μας σε ίλιγγο ταχύτητας να μη συμπέσουμε άναρθρα πάνω στην ύλη, να μη σπάσουμε τα μούτρα μας.

Να κάψουμε τη σύναψη στο σημείο που μπορεί να γευθεί την αυτοκαταστροφική της μυρωδιά. 

Να ζουλήξουμε το σκατό του νοήματος από τον κώλο του νευτώνειου μήλου.

Αυτό μπορεί να 







Αλλά έχει ξεκινήσει.