Αγανάκτηση αλητεία κάβλα

Έτσι θα αρχίζει τελικά το αναρχικό ποίημα που ήθελε να γράψει ο Υπερόπτικ εμπνεόμενος από τα τρία άλφα, (το μοτίβο ΑΑΑ) που του ήρθε στην αρχή, αλλά μετά σεβάστηκε το συνειρμικό του νήμα που στη θέση του τρίτου άλφα έβαλε ένα κάππα, και αφού έτσι έτυχε και όλα αυτά είναι αρκούντως αναρχικά ξεκινάει.

Πίσω από τις τριζάτες έριδες των σελίδων
Κάτω από τα ράφια των τελευταίων εκπλήξεων
Ανάμεσα στη μεσοτοιχία και την πόρτα της έρημης νεκρολογίας
Κείτεται το χάλκεον χέρι που πλέον σάθρυνε
Με μάτια θολά από το σκότισμα της συνήθειας
Κάνουμε δέκα χειραψίες τη μέρα στο άκρο φάντασμα των σαστισμένων ενοχών κάποιας αραχνιασμένης μάγισσας που έχασε πια το πρόσωπό της
Και μετά βουτάμε με τα δύο στο βάλτο
Είναι κολλώδης επιθανάτιος και χλιαρός, και πλέουν εκεί ανάμεσα τα κόκκαλα και των σελίδων
Και των γραμμών που σκάλωσαν στην αλητεία της λέξης
Και των περήφανων εγέρσεων που ήταν πιο δομικές από ότι έπρεπε, πιο άχρονες από όσο αντέχει ο καιρός, πιο κόκκινες από όσο θα επέτρεπε η πίστη στο μεσσία
Γιατί όταν αναμετριέσαι με τα σύννεφα
Σε τρώνε οι κότες
Κι όταν αναμετριέσαι με τα κύματα
Σε τρώνε οι ρότες
Κι όταν η ψυχρότητα του πάγου και η σιωπή της μουμιοποιημένης σου ψυχής
Σαλεύουν κάτω από το σκοτάδι
Αν
Θα απαρνηθείς τον εαυτό σου από αυτό το μικρό δευτερόλεπτο της σκέψης που αποκλείει την πράξη
Τότε
Σε μαύρο καμβά θα έσκιζες μια μικρή τομή
Για να δείξεις ότι η φωτιά δεν πρέπει να ζωγραφίζεται
Αλλά να δείχνεται.

Ντύσου αστροναύτης και βγες έξω για το κυνήγι πτώματος που οργάνωσε η ενορία

Ντύσου αστροναύτης και άντε στη γραμματεία παρέα με ένα μαχαίρι

Πούτσα κρύο αναρχία και γλυκιά μελαγχολία
Υπερόπτικ, ανάρχας, 2012