Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

Idiot Wind


Συγκινημένος ο Υπερόπτικ κάθεται πάνω στην κόψη της ιστορίας και ατενίζει το κενό. Βάραθρα, λάβες, φωτιές και βροχή από μολότωφ που εκτινάσσονται προς τα πάνω, ευτυχώς η άβυσσος είναι βαθειά και τίποτα δεν αγγίζει τον Υπερόπτικ.
Γιατί ο Υπερόπτικ είναι συγκινημένος.
Τη στιγμή που ο φίλος και συνάνθρωπος νιώθει την ανάγκη της σχιζοφρένειας επιτακτικότατη από το ίδιο το χέρι της κοινωνίας, ο Υπερόπτικ για πρώτη φορά βιώνει το καλύτερο ρίζωμα στην κινούμενη άμμο που οι παλιοί τη λέγανε «κοινωνία».
Λες και ο πανικός του κόσμου στοιχίζει τη βάρκα του Υπερόπτικ μαζί με το πιο μεγάλο κύμα.
Μόνο ένας Σοπέν θα μπορούσε να αποδώσει την αρμονία που σκάει σε κύματα στην καρδιά του Υπερόπτικ.
Γιατί ο Υπερόπτικ πιστεύει ότι πρέπει να είσαι ενθουσιασμένος με το κενό.
Τι σκατά τα διαβάζουμε αυτά που διαβάζουμε τόσα χρόνια, τι σκατά τα ζούμε και τα σκεφτόμαστε, αν ένα πράγμα δεν μας έχουν δώσει να καταλάβουμε; «να πιστεύουμε στο αρνητικό».
Στο αρνητικό και ως χάσιμο, και ως απουσία (βλέπε αρνητική παραίσθηση όταν ΔΕ βλεπεις κάτι που βρίσκεται στην πραγματικότητα, αντί να βάζεις έξτρα στοιχεία).
Στο αρνητικό επίσης ώς αταξία.
Αταξία παιδιά, χάος.
Έλλειψη δομής, πώς το λένε.
Κογιανισκάτσι από τα λίγα.
Αυτό είναι.
Στις μη κογιανιτσκασγιασμένες φάσεις νομίζουν όλοι ότι δεν υπάρχει κενό. Το ξεχνάμε, τρώμε, πίνουμε, πηδάμε, πάμε κάνα σινεμά, θα συζητήσουμε για τη φάση, αλλά μην έχοντας ιδέα τι σχέση έχουμε εμείς με τη φάση.
Καθότι προστατεύουμε ακόμα τη νεύρωσή μας, δε θα ξεβολευτούμε αρκετά ρε παίδες ώστε να βαρυστομαχιάσουμε στ’αλήθεια, τι είμαστε δονκιχώτες;
Εξάλλου το κενό φαίνεται να είναι ψιλουποφερτό για όλους.
(Xα! ποτέ για όλους υπεροπτικοκρυφοαστέ)
Σκάει λοιπόν μετά η αληθινή η ρωγμή, σκάει το ξεσκέπασμα της συνείδησης, τραβιούνται τα χαλιά από τα πόδια των ψευδαισθήσεων.
Αααααμαν!!!!!!!!!!!! Παιδιά ατενίσαμε το κενό.
Τι θα κάνουμε; τι σκατά θα κάνουμε; καταρχήν, θα κάνουμε κάτι; πόσο αυτοκαταστροφικοί θα γίνουμε; πόσο μαζόχες σαδιστές θεολογοπλάνοι οντολόγοι χεσμένοι παπαριάρηδες κακομαθημένοι κακοί μαλάκες είμαστε; (μπορεί και να είμαστε) (αλλά μήπως δεν είμαστε;)
Αφού ρε πούστη κάτω από το χαλί δεν υπήρχε ποτέ τίποτα εκτός από το ίδιο κενό ρε στόκοι, αυτό που βλέπουμε τώρα και τρελαινόμαστε

ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ



"Τέλεια μεγάλε, κατάλαβες ότι αιωρείσαι, τι λες να κάνεις τώρα;
Θα ορθώσεις αναστηματάκι;
Πώς το κόβεις;
Θα αράξεις στη στιγμή; μήπως η στιγμή μας τελείωσε;
Ε; Ηλίθιε;"

Αυτό το κάλεσμα με αυτά τα ποιητικά λόγια ένιωσε ο Υπερόπτικ από την υπερκοσμική μπουρού της επανάστασης.

Γιαυτό είναι συγκινημένος ο Υπερόπτικ.

Γιατί δεν περίμενε να συμπτυχθούν έτσι τα πιο αφηρημένα οράματα μαζί με την ζωή σε τόσο μικροκλίμακα που να τον πιάσει.

Ευχαριστώ, Καζολίν!
Ευχαριστώ, Ιστορία!


Και να σας αφήσουμε με την ευχή να κάνουμε επανάσταση, και κάτι από την ψυχή μας, ένα τραγούδι που το αφιερώνουμε σε μένα, σε σένα, σε όλους.

Καληνύχτα, Υπερόπτικ, καληνύχτα Σαρκάστικ.
Αυτός ο χλωρομπρόνος δε θα αλλάξει ποτέ.
Εκτός αν κουνήσετε λιγάκι την κωλήθρα σας....
Καληνύχτα…




de la connaissance réflechissante théorique de la conscience
ε ντε λα νεσσεσιτέ ντε λα ρεβολουσιόν
Υπερόπτικ, 2012



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.