Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

ένας σκύλος που τον λέγανε μοναξιά


  • αμήχανα...
  • Άβολα...
  • Ξέρεις, νομίζω ότι ο έρωτας είναι το ίδιο με το θάνατο. Κι ο θάνατος είναι ένας μικρός έρωτας, μια μικρή τρέλα...
  • Φοβάσαι...
  • Φοβάσαι...εσύ.
  • Δεν πίστεψα ποτέ στα όνειρα. Τα δικά μου. Αλλά πιστεύω στα όνειρα των άλλων. Πιστεύω στα δικά σου, αν θέλεις να πιστέψεις.
  • Χα... Δεν είχα ποτέ όνειρα. Ό,τι ήθελα το έπαιρνα, ό,τι ζήτησα πραγματικά το έζησα. Δεν έχω απωθημένα.
  • Εγώ έχω πάρα πολλά κόμπλεξ.
  • Χα.. Ίσως είναι που δεν ακούς τι σου λέει η εσωτερική σου φωνή.
  • Να αγαπήσω μου λέει. Αλλά δεν μπορώ.
  • Λόγω κόμπλεξ;
  • Ίσως κόμπλεξ, ίσως και απωθημένου. Αυτά τα δυο συνδέονται...
  • ΟΛΑ συνδέονται.
  • Χριστόφορε...
  • Μη με λες έτσι. Για σένα θα είμαι πάντα ο χραχρακαλιάτης... Δεν  έχει σημασία το μικρό μου όνομα.
  • Εντάξει... Χραχρα... Άσε με τουλάχιστον να σε λέω χραχρα...
  • Χε.. Ένα μικρό δικό μας προσωνύμιο. Μαρέσει...
  • Χραχρά. Άβολα, αμήχανα, έχει ξυπνήσει το σκυλολογικό μου ρολόι.
  • Σκυλο..τι;
  • Ήρθε η ώρα να αποχτήσω σχύλο. Ένα σχυλάκι, όχι τίποτα σπουδαίο. Ένα σχυλάκι για συντροφιά..
  • Τα ζώα είναι πολύ πιο σοφά από μας.
  • Πολύ πιο σοφά ακόμα και από το δαλάι λάμα;
  • Όχι ο δαλάι λάμα είναι λάμα.. Ζώο... Γιαυτό ξέρει. Αλλά όλοι οι υπόλοιποι δεν καταλαβαίνουν χριστό από τη γοητεία της πανίδας. 
  • Θέλω σχυλάκι χραχρά. 
  • Είναι δέσμευση τα σχυλάκια. Είναι σα να έχεις ένα παιδί. Διακοπές, πού να τον αφήσεις, έξοδα, βόλτες για κατούρημα... Είσαι έτοιμη;
  • Έτσι νιώθω... Κι έπειτα τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή συμβαίνουν από ατυχήματα.
  • Έτσι είναι. Το έχει πει ο Τζον Λέννον ότι ζωή είναι αυτό που συμβαίνει ενώ εμείς κάνουμε άλλα πράγματα.
  • Έχει δίκιο ο τζον. 
  • Αλλά εδώ δεν πρόκειται για ατύχημα. Θα πας να πάρεις σκύλο. Γίνε ρεαλιστική. Ξέρεις είμαι ωμός ρεαλιστής και πολύ κυνικός. Γιαυτό μερικές με περνάνε για ρομαντικό. Γιατί ο πιο κυνικός είναι ο ρομαντικός και τούμπαλιν.
  • Δίκιο έχεις χραχρά. Αλλά να, σκέφτομαι ότι είμαι έτοιμη να δώσω κάτι από αυτή την αγάπη που παρά τα κόμπλεξ έχω συσσωρεύσει στην ψυχή μου τόσα χρόνια.
  • Πρόσεχε. Μήπως βλέπεις το σχυλάκι σα σανίδα σωτηρίας; μήπως θα του φορτώσεις προσδοκίες και δε θα μπορεί να ανταποκριθεί; μήπως θα το κάνεις κι αυτό κομπλεξικό;
  • Ω, δεν ξέρω... Ποιος μπορεί να ξέρει τα κίνητρά του μέχρι το βάθος τους! Το μόνο που ξέρω είναι μια μεγάλη επιθυμία, μια τρελή επιθυμία να πάρω σχυλάκι, να το κοιτάω το πρωί να παιχνιδίζει δίπλα από το παράθυρο.... Μια εικόνα μονάχα έχω.
  • Όνομα.
  • Ε;
  • Άβολα.
  • Αμήχανα.
  • Όνομα. Τι όνομα θα του δώσεις.
  • ...δεν έχω σκεφτεί... Μπορεί καρλούτσιο. Είναι μια αλυσίβα ρεστωράν στην αγγλία.
  • Όχι.
  • Τι εννοείς όχι;
  • Βγάλτον κάτι με το οποίο θες να συμφιλιωθείς. Κάτι που σε βασανίζει κι όμως πρέπει να το παλέψεις.
  • Του τύπου “αστυνομία”; 
  • Μμμμ.... Δεν είναι αρκετά προσωπικό.
  • “γραφειοκρατία”;
  • Όχι όχι... Πολύ αφηρημένο. Κάτι δικό σου, κάτι του χαρακτήρα σου...
  • Εγώ αυτό τον καιρό δουλεύω πολύ την αυτοταπείνωση.
  • Αυτοταπείνωση.... Μαρέσει. Έχει κάτι που μαρέσει.

υπεροπτικ 2013

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.