Όλες οι εν θερμώ επικλήσεις έχουν αυτό το πρόβλημα.
Τη στιγμή που αφήνουν το υποκείμενο να τραμπαλιστεί στην αμφίρροπη ακμή τους, το εκθέτουν ανεπανόρθωτα στο λάθος.
Το λάθος ακούγοντας τον άνεμο της αβεβαιότητας έρχεται σα μεγάλο ασημένιο χέρι να αρπάξει την πιθανότητα, να την κάνει γεγονός.
Η γέννηση των γεγονότων εκκολάπτεται καλύτερα τη νύχτα, όταν τα λόγια της μέρας ξαναγυρνούν να στοιχειώσουν τις γλωσσολαλιές των υπναγωγικών μας θαλάμων.
Παρόλα αυτά υπάρχει δυνατότητα για άπειρες επιστροφές, για όσες θέλουμε ακυρώσεις.
Όσο πιο κυνικοί είμαστε, οι δυνατότητες απειρίζονται.
Εξού και τόσες παραλλαγές στους ανθρώπους.
Βοηθάει βέβαια που μιλάμε για να παραγνωρίσουμε πιο πολύ από ότι να γνωρίσουμε
Αλλά με ένα καλό οντολογικό μπούκωμα καταλαβαίνουμε ότι πλέουμε μέσα σε μισοφαγωμένα γεγονότα όπως ο μέρμηγκας πλέει στο μπολ με τα Τσίριος.
 |
| the golden epiphany Hyperoptic, 2012 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.