Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

έτσι μια μελαγχολία...


Ο μπομπ ο γαμιόλης δε μιλιότανε σήμερα. Τι του πρότεινε ο Μπάτρικ πρωινή πιπούλα, τι του βούτηξε τις τηγανίτες στη βότκα και τις σέρβιρε στον κώλο του για πιο κίνκι, τίποτα. Μιλιά. Σφίγγα. Μουγγοθόδωρος.

- τι σκατά έχεις ρε Μπομπ γαμώ το μουνί που σε γλίστραγε; απήυδησε κάποια στιγμή ο κακομοίρης ο μπάτρικ.
- τι νάχω ρε μπάτρικ, έχω μελαγχολήσει, είπε υποτονικά ο μπομπ σκαλίζοντας ανόρεχτα ένα πουτσάκι πάνω στις τηγανίτες με το μαχαίρι.
- γιατί ρε μπομπ; μπορεί να είσαι γαμιόλης αλλά τουλάχιστον κατάθλας δεν ήσουνα ποτέ. Γιατί ρε μαλάκα τι έγινε; ρώτησε ανήσυχος ο μπάτρικ.
- τι να σου πω ρε μπάτρικ, νομίζω ότι δε στέκομαι καλά κοινωνικά.
- τι εννοείς ρε λεχρίτη;
- εννοώ ρε παπάρα ότι νιώθω χάλια γιατί μου φαίνεται ότι ο κόσμος πάει σκατά ρε.
- ποιος κόσμος ρε στόκε; ο κόσμος γενικά το σύμπαν κι έτσι; σιγά ρε μαλάκα ποιος χέστηκε για το σύμπαν, και ποιος είσαι εσύ ρε στο κάτω κάτω για να κρίνεις τον κόσμο ρε ρεμάλι που δεν έχεις σηκώσει μια φορά το χέρι σου να με βοηθήσεις να ξεκολλήσω ένα τυροπιτάκι από το ταψί και ξαφνικά απέκτησες και συνείδηση μαλάκα;
- μη μου μιλάς έτσι ρε Μπάτρικ. Είναι σοβαρά τα πράγματα.
- καλά με συγχωρείς, μαζεύτηκε ο μπάτρικ.
Ο μπομπ με κενό βλέμμα άρχισε να χαράζει τα χύσια που θα έφευγαν από το πουτσάκι στις τηγανίτες.
- τι να σου πώ ρε μπάτρικ… άρχισε μονότονα. Δεν την παλεύω ρε. Σαν να έχασα την όρεξή μου για τα πάντα, σαν να με άγγιξε η συμπαντική ξενέρα. Δε βρίσκω νόημα ρε παιδί μου.
- γιατί ρε μπομπ; ρώτησε ο μπάτρικ με αγωνία. Φταίνε τα ακροδεξιά στοιχεία στην κυβέρνηση φρανκεστάιν που σου τη σπάσανε;
- μπορεί κι αυτό ρε μπάτρικ. Αλλά τι να σου πω… με όποιον μιλάω, μια μαλακία, ένας συντηρητισμός γαμώ το κέρατό μου δηλαδή. Ούτε να τον αρπάξει πλέον δεν έχει όρεξη ο κόσμος. Δε βρίσκω νόημα ρε μπάτρικ. Δε βρίσκω νόημα.
- επειδή δε σου κάθονται αρπαχτές; γιαυτό είσαι νταουνιάρης ρε παπάρα; τα πήρε ξαφνικά ο μπάτρικ και γυάλισε το μάτι του.
- ρε μαλάκα πότε θα καταλάβεις ότι υπάρχει ένα μπίγκερ πίκτσουρ ρε αρχίδι; μπορεί εμένα να μη μου κάθονται αρπαχτές, αλλά και παλιά δε μου καθοντουσταν και δεν έκανα έτσι. Θυμάσαι τότε που είχα βάλει κιλά και δε μου έκανε το τετραγωνοπαντελόνι μου και έβγαινα έξω με το μπουρνούζι του θείου σου του θόδωρα; εκείνο που είχες ξεράσει πάνω του πέρσι τις απόκριες; το πράσινο; με την πεταλούδα;
- ε ναι τι;
- ε ούτε τότε μου καθότανε τίποτα. Αλλά το πάλευα ρε μαλάκα. Τώρα…
- τώρα τι;
- ε τώρα μου φαίνεται σα να μη μου αξίζει ρε παιδί μου να χαρώ, πώς να στο πω.
- ε και τι θα γίνει τώρα ρε μπομπ; θα καθόμαστε να κλαίμε τη μοίρα μας επειδή νταουνιάστηκες κοινωνικά;
- όχι ρε μαλάκα. Έχω κάτι να σου πω.
- τι ρε μαλάκα;
- θα φύγω ρε.
- πού θα πας ρε;
- θα φύγω απ’το σπίτι, απ’την πόλη, τι να σου πω θα φύγω.
 - και πού θα πας ρε άρρωστε;
- δεν ξέρω. Θα κοιμάμαι στους δρόμους. Νιώθω σκατά ρε μαλάκα μα τω θεώ σου λέω, μου την έχει δώσει ρε συ, θα πάω να κοιμάμαι εκεί που στήνουνε σκηνές αυτοί οι τσαντισμένοι πώς τους λένε.
- ντόιόιόιόιόιόινγκ, έκανε ο μπάτρικ αποσβολωμένος. Θα πας να κάνεις επανάσταση ρε;
- ξέρω γω ρε μαλάκα; κάτι πρέπει να κάνω. Θα πάω να δω τι παίζει. Μπορεί να είναι και μαλακία, αλλά έχω πιάσει πάτο ρε φίλε. Δηλαδή είμαι στο επίπεδο να πετάω πέτρες μπας και νιώσω κάτι.

Ο Μπάτρικ σώπασε σκεφτικός.

- ε ναι εντάξει απ’ότι λένε υπάρχει πρόβλημα. Απλά τι να σου πω ποτέ δε με έψησαν οι μαζώξεις τα μπάχαλα κι αυτά. Και στο κάτω κάτω ρε μπομπ άμα τα κάνανε όλοι αυτά ποιος θα δούλευε ρε;
- εσύ ρε ηλίθιε θα δούλευες. Αφού θα δούλευες δε θα δούλευες; τα πήρε ξαφνικά ο μπομπ. Αφού είσαι στοκάδι μέγιστο ρε και δε νιώθεις και τώρα αποδεικνύεται ότι η μεγάλη σου ευαισθησία είναι για τον πέο, που γαμιόλη με ανεβάζεις γαμιόλη με κατεβάζεις ηλίθιε. Εμένα με διάβρωσε η κρίση ρε χλέμπουρα, κοίτα με, ένα ανθρώπινο ράκος έχω γίνει ρε μαλάκα, θα πάω να διαμαρτυρηθώ ρε, θα δεις, και θα έχω δίκιο, και θα με δεις και θα λες συγγνώμη ρε. Συγγνώμη θα λες.
-  γιατί να πω συγγνώμη ρε ρεμάλι; επειδή θα δουλεύω για να τρως ένα κομμάτι ψωμί να κάνεις την επανάσταση στις πλάτες μου ρε αρχίδι; που κανονικά πρέπει να σ’αφήσω νηστικό να δω τι επανάσταση θα πας να κάνεις μαλάκα. Ε μαλάκα, τα πήρε ο μπάτρικ. Δε θα τη φας τη δεύτερη τηγανίτα; ρώτησε έπειτα πολιτισμένα στο άσχετο.
- θα τη φάω μωρέ, απλά τη γυροφέρνω λίγο, έκανε ο μπομπ ξαφνικά χαλαρός.
- καλά κοίτα, λέω να κάνω κανένα σάντουιτς. Άμα είναι να πάμε να διαδηλώσουμε τουλάχιστον να έχουμε τίποτα να σαβουρώσουμε.
Ο μπομπ έριξε μια μικρή ματιά στον μπάτρικ και ξαναγύρισε στο χάραγμα του πουτσακίου της τηγανίτας που πλέον είχε αποκτήσει τρισδιάστατο εφφέ προοπτικής με λεπτομέρεια στην τρίχα pun intended.
- δηλαδή θα ρθεις κι εσύ; ρώτησε ο μπομπ ψιλοαδιάφορα τάχαμουδήθεν τον μπάτρικ.
- ε ναι ρε μπομπ δε γαμιέται. Πάμε να δούμε τι να πω. Αλλά πρόσεξε παπάρα μη σε δω να την πέφτεις σε κανέναν αναρχομπούμπουρα γιατί θα γίνει του αριστερού το κάγκελο μαλάκα. Πρόσεξε μόνο αυτό σου λέω.
- ε καλά ρε μαλάκα, άμα παιχτεί τίποτα θα είσαι μέσα ρε, μην ανησυχείς, έκανε ο μπομπ και έσκασε το πρώτο γαμιόλικο χαμόγελο της ημέρας. Θα βάλεις και αυγό στο σάντουιτς;
- αααχ πάντα με ρίχνεις κερατούκλη, άντε ναι θα σου βάλω και αυγό στο σάντουιτς, έκανε τσαχπίνικα ο μπάτρικ και άρχισε να ετοιμάζει φαϊ για την επανάσταση.


"aux bois"
Hyperoptic, 2011


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.