αφογευματινό θριπάκι

Καθώς προσπαθούσε να ηρεμήσει τα παγωμένα του δόντια ο Υπερόπτικ σήμερα στο πάρκο, βυθίστηκε ανεπανόρθωτα σε μια άκυρη ψυχεδέλεια που έσκασε την πιο απρόσμενη στιγμή.
Μια οπτική απάτη ήταν που τον έκανε να δει, στα φωτεινά νερά ενός μακρινού σιντριβανιού ανάμεσα στα δέντρα, ένα αιθέριο ξάγναντο όπου ουρανός και θάλασσα θα μπορούσαν να είναι ένα κι από όπου αν έφτανε κανείς να κοιτάξει ποιος ξέρει μέχρι πού θα έφτανε το μάτι του.
Μέχρι πουθενά, κατάλαβε ο Υπερόπτικ όταν η πύλη του φωτός έκλεισε μαζί με τα σιντριβάνια.
Ααααχ αυταπάτες, αυταπάτες φίλε μου, δεν υπάρχουν κρυστάλλινοι λιμένες πρωτοϊδωμένοι πίσω από την παγωμένη ομίχλη, είπε και γύρισε να αφουγκραστεί τον τρελαμένο του φιλαράκο τον Γκυ ντε Μωπασάν, ο οποίος έσκαγε τόση ώρα να του περιγράψει πώς

Η τεράστια κοσμική πεταλούδα σαν εύθραυστο λουλούδι μεγάλη όσο εκατό σύμπαντα πέταγε από αστέρι σε αστέρι για να το τυλίξει στην αναζωογονητική πνοή της πάνω από λαούς που την περίμεναν εκστασιασμένοι και το διανοείσαι; δεν υπάρχουν μόνο αυτά που βλέπουμε υπάρχουν άλλα τόσα πολύ περισσότερα δηλαδή που δε βλέπουμε, ας πούμε υπάρχουν οι καμήλες, οι ιπποπόταμοι, ωραία κομψά ζώα, και γιατί να μην υπάρχουν κι άλλα μεγάλα αόρατα όντα που κυκλοφορούν ακροπατώντας ανάμεσά μας και ψελλίζουν πράματα σε ανώτερες συνειδησιακές σφαίρες; γιατί μόνο αέρας νερό γη φωτιά κι όχι εκατομμύρια άλλα στοιχεία;  και γιατί να μην υπάρχουν τεράστια λουλούδια που με το άρωμά τους γεμίζουν ολόκληρες χώρες; και σχήματα και ομορφιά και κίνηση που κανένα μάτι δεν μπορεί να δει; ε;

Έλα ντε; γιατί; αναρωτήθηκε ο Υπερόπτικ και ξαναπροσπάθησε να φέρει πίσω την παραίσθηση της φωτεινής πύλης πίσω από τα δέντρα, μάταια όμως, αφού το σκοτάδι πλησίαζε και τα χρώματα άρχιζαν να εγκαταλείπουν το πάρκο.

ο φίλος Γκης δε Μωπασσάν σε ένα από τα ψυχεδελικά του

κουστούμια

Υπερόπτικ, 18οο τόσο