Άσμα ηρωικό κι ανεύθυνο για τη μελαγχολία της ενηλικίωσης

Ο Υπερόπτικ μπορεί να μην το λέει παραέξω αλλά περνάει γερό υπαρξιακό ταράκουλο.
Παλινδρομώντας ανάμεσα στη μελαγχολία μιας μαντάμ μποβαρύ και στο λουμπένιασμα ενός μπομπ γαμιόλη, ήρθε η ώρα να το αναγνωρίσει πως έχασε τ’αβγά και τα πασχάλια.

Και ήρθε η ώρα ο Υπερόπτικ να το παραδεχτεί κι αυτό, πως το λουμπένιασμα είναι κάργα θελκτικό.
Πως μία αίσθηση εαυτού, πάντοτε βρίσκεται αυτού, εκεί που βράζει η τσαντίλα κι ο θυμός,
Και η ποταπή η κατινιά, δρόμους σου στρώνει ξαφνικά, εκεί που λες θέλω τερτίπια δανεικά
Για να με πάρουν σοβαρά, για να φερθώ με σιγουριά, όταν δε φτάνουν συνταγές κι ιδανικά
Στο μεσοδιάστημα, στην πράξη, για να φανείς ψιλοεντάξει καμιά φορά ρέπεις και πέφτεις χαμηλά
Από την άλλη είσαι νορμάλ, ποιος περιμένει απο σένα να υψιπετάς εμπνευστικά όλη την ώρα;
Εδώ και χρόνια το προβλέπαν, πως όταν βολευτείς κι εσύ, θα σου κοπεί για τα πετάγματα η φόρα
Το τρίτο το σκαλί που τρίζει, και το ντουλάπι που ραγίζει, το θερμοσίφωνο που μάλλον δε δουλεύει
Κι άλλες δυο τρεις διαδικασίες που πρέπει με αυθαιρεσίες να υποκριθείς πως είσαι αυτός που τις παλεύει
Γιατί όποιος είχε ένα κενό, κι ώρες για κάψιμο σωρό, αν ζευγαριάσει παντρευτεί και λουμπενιάσει
Λύνει αμέσως στο φτερό του ρόλου το υπαρξιακό, τσιμεντοένεση στου εαυτού τη βάση

Και λογικά ο Υπερόπτικ είναι αυτός που τώρα χώνει το μανιφέστο του για τη γαματοσύνη
Και ο Σαρκάστικ σιγοντάρει και προβλεπόμενα ποντάρει στην επανάσταση που και τους δύο ψήνει
Μα οι μεγάλοι οι παιάνες, αναρωτιέται ο Υπερόπτικ, πώς θα μπορούσαν τη ζωή να προσεγγίσουν;
Και τόσα πύρινα λογάκια του μπομπ γαμιόλη την ψυχούλα με άνω θρώσκοντα καλούδια να γεμίσουν;

Μήπως πρέπει να θυμηθούμε τον Κωνσταντίνο τον Καβάφη που έλεγε «όσο μπορείς» μη γίνεσαι μαλάκας;
Μήπως αντί για μανιφέστα πρέπει να χώσουμε τα ρέστα να καταλάβουμε της ύπαρξης τη φάκα;
Μήπως το ίδιο το σουμπλίμ βρίσκεται πάντα στο μικρό, στο ποταπό λεπτομερές αντιδραστήριο
Όπου η μπόχα της ζωής εργάζεται λεπτομερής για να μας κάνει υποφερτό το καθαρτήριο;

HEY!!! hey hey wow wow
Για καθίστε ρε παιδιά
Ο Υπερόπτικ ξαφνικά
Καταλαβαίνει ότι χρειάζεται χαστούκι
Απολογία στη μιζέρια
Από τα ίδια του τα χέρια;
Κάλλιο λοβοτομή να κάνει με παλούκι

Κι αν είμαστε νευρωτικοί, και ψιλοκόμπλες, μερικοί, κι αν το ψειρίζουμε και το ψιλογαμάμε
Στου μπομπ γαμιόλη την αυλή και στις μαντάμ της μποβαρύ, κι αν πού και πού εκεί τις ώρες μας περνάμε
Στο χέρι μας είναι ρε παιδιά να φάμε όλοι ομαδικά μία φλασιά έτσι χοντρή ξεγυρισμένη
Να την ακούσουμε γερά και να χωθούμε στα βαθειά, να δούμε τι σκατά εκεί μας περιμένει
Και να μη χάσουμε ποτέ ωρέ Σαρκάστικ αδερφέ από το μάτι την καφρίλα και την πλάκα
Τα γέλια και τα ιδανικά που κάποτε ρομαντικά ορίσανε για μας το αντίθετο του μαλάκα (φριστάιλ)

Οπότε συνοψιστικά ο Υπερόπτικ τελικά επικαλείται μέσα του τον βιτζιλάντη
Που της μιζέριας είναι οχτρός, της μαλακίας τιμωρός, καπάτσος πιότερο κι από την κάντυ κάντυ
Πείτε μας μεγαλομανείς, κολληματίες, διαφανείς, πείτε μας ονειροπαρμένους ναρκισσούμπες
Αλλά ρε φίλε το σουμπλίμ δεν το μετράς με προσοχή, σκάει μονάχα αν οι ιδέες κάνουν τούμπες

Γιαυτό προτείνω ρε παιδιά καθώς αλλάζει η εποχή να αλλάξουμε κι εμείς ωραία με λαρτζίλα
Κι αυτόν το χρόνο το γαμίδη να τον φορέσουμε στολίδι και να γουστάρουμε χωρίς καμιά ξυνίλα

… κι ο Υπερόπτικ ακουσμένος και πλέον καταπορωμένος πιάνει να πιει μια London pride παγωμένη
που στην υγεία των συντρόφων στης αλσατίας την οδό, από τα ένδοξα λονδίνα την κραδαίνει…

cheers, queers!
Hyperoptic, 2011