οι μεταλλάξεις του κενού κι έτσι

καθώς χτυπάει ο Υπερόπτικ το κεφάλι του στις σιδεριές της επανάληψης, ανακαλύπτει μια μέρα ένα καρούμπαλο.
όχι στο κεφάλι του, στη σιδεριά.
απίστευτο λέει.
πρέπει να το πω στο Σαρκάστικ.

σαρκάστιιιιιιικ
σαρκάστιιιιιιιιιιικ

ρε σαρκάστικ απίστευτο, κοίτα, το κεφάλι μου είναι άθικτο ρε φίλε, και κοίτα πώς έγινε το σίδερο!!

ο σαρκάστικ χαλαρός.
σιγάααα ρε Υπερόπτικ, πώς κάνεις έτσι.

τι πως κάνω ρε, είδες καρούμπαλο;

ε εντάξει ρε, το μάτριξ δεν το έχεις δει;

ε ναι και;

ε, το σίδερο δεν υπάρχει ρε.

και πού χτυπάω τόσο καιρό ρε;

αααααα πού να ξέρω.

matérialisme imaginaire
Hyperoptic, 2011