Βλέπουν λοιπόν οι Υπερόπτικ Σαρκάστικ τον φίλο τους το Ρενέ, το Ντεκάρτ, να ανάβει τη θερμάστρα, και να τρίβει τα χέρια του στη φωτιά και τους ζώνουν τα μαύρα φίδια. Η στιγμή είναι λεπτή γιατί ο Ρενέ είναι ευαίσθητος όταν πρόκειται να εκθέσει τις σκέψεις της ημέρας στους ιδανικούς του αναγνώστες. Είναι διάνοια ο Ρενέ, αλλά εύθραυστη ψυχοσύνθεση: συχνά γίνεται φορτικός με τις εξτραβαγκάντζες του. Ο Υπερόπτικ τσιμπάει καναπεδάκια με σολωμό και αυτοσυνείδηση από το μίνι μπαρ του Ρενέ, ενώ ο Σαρκάστικ έχοντας ήδη κατεβάσει ένα δυο κονιακάκια από τα πριν για να αντέξει την ψύχρα της φιλοσοφικής αμφιβολίας που επιφυλλάσσει η βραδιά, παραφράζει τα κάρμινα μπουράνα σε ένα αυτοσχέδιο περιπαικτικό τραγουδέτο προοριζόμενο να... πικάρει σαν μικρός χαρούμενος ψύλλος τα αυτιά του φιλοσόφου οικοδεσπότη.
– Ω Ρενέ Ρενέ πόσο μας κουράζετε, Ρενέ Ρενέ πόσο στόκος μοιάζετε......
- Ρενέ Ρενέ πάψτε να διαβάζετε, Ρενέ Ρενέ μην το εξετάζετε...... συμπληρώνει ανέμελα ο Υπερόπτικ από το μπουφέ.... χαχαχα.... μα πλάκα δεν έχει που ο Ρενέ επιμένει να μην αγοράζει ροκφόρ ποτέ;;; θα έλεγε κανείς ότι.... η φιλοσοφία στην περίπτωσή του συνορεύει με την.... σφιχτοχερία! Χαχαχα συγχωρέστε μου αυτό το θάρρος αλλά θάλεγε κανείς ότι ο καλός μας παλιός Ρενέ είναι απίστευτα μίζερος....
Ο Ρενέ ασχολείται ακόμα με τη θερμάστρα. Ξέρει ότι οι φίλοι του είναι μποέμ μπάσταρδοι που πάντα θα τον κοροιδεύουν για τη συνειδητή λιτότητα στην οποία αισθητικά περιορίζει τη ζωή του... εκείνοι δεν καταλαβαίνουν. Δεν έχουν αισθητική. Είναι κακομαθημένα καλόκαρδα χίππικα πλουσιόπαιδα. Είναι οριακά ρηχοί λεφτάδες που με κάνουν παρέα γιατί τους χρειάζεται ένα στερεότυπο γραφικού φιλοσόφου για να συμπληρώσουν τη λίστα τους με ατομάρες.... αλλά.... κατάρα... είναι οι ιδανικοί μου αναγνώστες... ας όψεται... ας όψεται θα με καταλάβουν ελπίζω και σήμερα... αλλιώς... τι τρομερή μοναξιά... τι μοναξιά....
- Ε ό! Ρενέ! Τι συλλογιέσαι μ’αυτή τη μούρη ρεεεε;;;; Πού χάθηκες πάλι κύριε τρελέ;;;;
- πότε θα σκάσει το χειλάκι σου ρε τρελιάρηηηηηηηηηηη στριγκλίζει ο Υπερόπτικ και κυλιέται χαρούμενα στη μοκέτα καταβρέχοντας τον καναπέ με βυσσινάδα έτσι για πλάκα και για να.... τσιγκλίσει με χαριτωμένο και μπριόζικο τρόπο τον αγαπημένο φιλόσοφο...
- όχι όχι παιδιά... κάτι σκεφτόμουν... δεν τρέχει... χαχα.... βυσσινάδα στον άσπρο καναπέ... πρέπει να σας διώξω με τις κλωτσιές πριν μου γκρεμίσετε το τσαρδί..... κάνει ο Ρενέ με βεβιασμένο χαμόγελο, πασιφανώς τσαντισμένος με τη υπέρμετρη γαϊδουριά των Υπερόπτικ. Αποφασίζει παρόλα αυτά στα γρήγορα να το κάνει και αυτό γαργάρα και να περάσει στο δια ταύτα.
- Αλλά ακούστε με αγαπημένοι φίλοι. Όλα αυτά δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει αυτό που σκέφτηκα χθες.
Και ο Ρενέ πιάνει ένα μαστίγιο που έχει πάντα δίπλα στην πολυθρόνα του, σηκώνεται και κάνει ένα εφφετζίδικο κόλπο ταυρομάχου χαρακώνοντας τον αέρα πολλές φορές, κι έπειτα στρέφει αναπάντεχα το μαστίγιο με όλη του τη δύναμη – ssssschaaaaaaaaaaaaaah – προς ένα κρυστάλλινο βάζο με αζαλέες που πέφτει στο πάτωμα σε χίλια κομμάτια σκορπίζοντας νερό και γυαλιά παντού.
- τι έγινε μόλις; Ουρλιάζει ο Ντεκάρτ σε τρομερή έξαρση κοιτώντας το κοινό του με μάτια που γυαλίζουν τρελά.
Οι Υπερόπτικ ξέρουν καλά ότι ο φίλος τους κάνει ποζεριές για να τους εισάγει σε κάποια γνωσιοθεωρητική συζήτηση. Σε γενικές γραμμές οι Υπερόπτικ τα παίρνουν με το λαϊκισμό αλλά επειδή εκτιμάνε το Ρενέ από παλιά κρύβουν τη μη έκπληξή τους από το σπάσιμο του βάζου πίσω από ένα προπέτασμα ευγενούς ενδιαφέροντος και καφροαστείου για να μην τον στενοχωρήσουν:
- μας γάμησες, αυτό έγινε λέει ο Υπερόπτικ σκουπίζοντας τα νερά πάνω στον καναπέ.
- Καλύτερα να μπαίνεις στο ψητό χωρίς ποζεριές, τάχουμε ξαναδεί αυτά, λέει ο Σαρκάστικ λίγο ενοχλημένος.
- Δεν είναι ποζεριά. Έσπασα το βάζο με το μαστίγιο γιατί θέλω να φανταστείτε κάτι. Θέλω να φανταστείτε πώς θα έσπαγε το βάζο αν το χτύπαγα με ένα γουρούνι... γιατί σκεφτόμουν χθες το κλασικό παράδοξο του γουρουνιού στο νερό...
- Του γουρουνιού στο νερό;; Μα αυτό δεν είναι παράδοξο... είναι παραλήρημα! Η απόδειξη ότι ο τελευταίος απόκρυφος τόμος του Αριστοτέλη γράφτηκε όταν ο μεγάλος δάσκαλος ήταν ήδη παραδομένος στην τρέλα!... όποιος έχει ασχοληθεί με το παράδοξο του γουρουνιού στο νερό για πάνω από ένα χρόνο έχει καταλήξει άσχημα Ρενέ! Στο τρελάδικο Ρενέ!!!!... πώς είναι δυνατόν να σπαταλάς το μυαλό που σου έδωσε ο θεός για τέτοιες αποτρόπαιες αυτοκαταστροφικές μπαναλιτέ!!! Δε σε αναγνωρίζω πια Ρενέ!!! Πού πήγε το πάθος, πού πήγε η πρωτοτυπία..... πού; εξεγείρεται άξαφνα ο Υπερόπτικ ενώ ο Σαρκάστικ εξοργισμένος σηκώνεται έξαλλος από τη μαξιλάρα του και αρχίζει κ αυτός να φωνάζει:
- Το είχες υποσχεθεί εδώ σε μας τους ίδιους μάρτυρες πέρσι το πάσχα ότι θα πιάσεις επιτέλους το ζήτημα της μεθόδου και θα αφήσεις αυτό το ηλίθιο παράδοξο για να γελάνε οι επόμενες γενιές... το υποσχέθηκες ή όχι;;;;
- Το υποσχέθηκα... κάνει κυνικά ο Ρενέ... αλλά δεν τήρησα την υπόσχεσή μου. Κοιτάζει με ηρεμία τους τρελαμένους Υπερόπτικ. Ελάτε τώρα καλοί μου φίλοι, κάνει έπειτα με ήσυχη βαθειά φωνή. Ηρεμήστε και έχετέ μου εμπιστοσύνη. Αν ασχολήθηκα τόσο με αυτό το δίλημμα είναι επειδή βρήκα εκεί τη σπίθα που θα μοιραστώ τώρα μαζί σας. Καθίστε και ακούστε με σας παρακαλώ.
Το δωμάτιο ησυχάζει κάτω από την ήρεμη φωνή του φιλοσόφου.
- πείτε μου με δυο λόγια τι ξέρετε για το δίλημμα του γουρουνιού, λέει ο Ρενέ και ανάβει ένα πουράκι.
- «αν τα μάτια μου βλέπουν το γουρούνι να πετάει στο νερό τότε είμαι ψάρι» λέει ο Σαρκάστικ με ειρωνικά παπαγαλίζουσα φωνή σχολιαρόπαιδου, αρθρώνοντας το δίλημμα του γουρουνιού με τα ακριβή λόγια του Σταγειρίτη. Είναι μια παραληρηματική ταυτολογία Ρενέ... χώνεψέ το και άφησέ το...
- Μα ναι, ρε Ρενέ... άστο μωρέ ρενέ...
- Ναι ρε Ρενέ γάμα το το ρημάδι...
- Μπορεί... μπορεί να είναι τα τρελά λόγια ενός γέρου που τόχει χάσει... γιαυτό έσπασα το βάζο πριν. Γιατί έπρεπε να βρεθώ κι εγώ κοντά στην τρέλα, στον παροξυσμό.
- Δεν πέτυχε το παράδειγμα, δεν καταλάβαμε τίποτα κάνουν οι Υπερόπτικ με μια φωνή.
- Μα ναι! λέει ο Ντεκάρτ με ματάκια που λάμπουν. Σκεφτείτε τι έκανα: αν δεν κρατούσα μαστίγιο αλλά γουρούνι, θα πέταγα το γουρούνι στο νερό!
- Εεε ναι κοίτα Ρενέ το έχεις κάψει.
- .....πράγμα που θα με έκανε ΨΑΡΙ!! συνεχίζει ο Ρενέ απτόητα ενθουσιασμένος.
Οι Υπερόπτικ κοιτάζονται με το συνομωτικό βλέμμα της άμεσης συγκαταβατικής συνεννόησης. Η θερμάστρα πετάει σπίθες που κάνουν το φιλοσοφικό χειμώνα να γλυκαίνει. Ο Ντεκάρτ πίνει ένα ποτήρι κόκκινο κρασί ενώ τα μάτια του προδίδουν όλη την ανατάραξη που έχει κυριεύσει το πνεύμα του. Είναι η ώρα για τους Υπερόπτικ να στυλώσουν την αμφιβολία στην καρδιά του φιλοσόφου.
- κοίτα Ρενέ. Νομίζω ότι το έχεις κουράσει τόσο πολύ μέσα σου που ρετάρεις. Ο Αριστοτέλης αν δεν είχε τρελαθεί, αστειευόταν – αστειευόταν επικίνδυνα, στα όρια της λογικής – γιαυτό πήρε τόσο φιλοσοφόκοσμο στο λαιμό του με το παράδοξο του γουρουνιού.
- Δεν μπορείς να πιστεύεις στ’αλήθεια ότι θα γίνεις ψάρι αν καταφέρεις να πετάξεις ένα γουρούνι σε ένα βάζο. Σκέψου πόσο τρελό είναι αυτό Ρενέ.
- Το ξέρω, κάνει ο Ρενέ συλλογισμένος. Το ξέρω αλλά το γεγονός ότι δεν μπορώ να το θεμελιώσω λογικά με τρελαίνει. Γιατί αν πιστέψω ότι έγινα ψάρι μπορεί όντως να είμαι ψάρι. Γιατί αμφιβάλλω για όλα. Για όλα. Πάω στη λαϊκή και αναρωτιέμαι γιατί να ψωνίσω μπρόκολα και φρέσκα κρεμμυδάκια και να μην ανέβω κι εγώ πάνω στους πάγκους και να αρχίσω να φωνάζω «πάρε κόσμε πουλάω τα ρούχα μου». Θα μπορούσα να κάνω ο,τιδήποτε. Θα μπορούσα να είμαι οποιοσδήποτε.
- Ναι ρε Ρενέ έτσι είναι. Αλλά τελικά αυτή η αμφιβολία για όλα σου δίνει συνοχή στο εγώ σου, θα τα λέμε πάλι τώρα; Εσύ τα ξέρεις καλύτερα αυτά... κάνει ο Υπερόπτικ υπομονετικά.
- Ναι ρε παιδιά απλά μου τη βαράει καμιά φορά. Σόρρυ που είμαι μαλάκας. Από τότε που γύρισα από τη Γερμανία δεν είμαι πια ο ίδιος.
- Δεν τρέχει ρε Ρενέ, λένε οι Υπερόπτικ με μια φωνή. Είναι τα κακά του επαγγέλματος. Απλά πρέπει να βάζεις ένα στοπ πού και πού για να μην ψυχοπλακώνεσαι.
- Ναι ρε γαμώτο έχω καταντήσει γραφικός.
- Ε ναι ρε συ.
- Καλά ρε παιδιά ας χαλαρώσουμε άμα είναι έτσι. Άμα το υπεραναλύεις το πράγμα το γαμάς στο τέλος.
- Ε τώρα μιλάς σωστά, κάνει ο Σαρκάστικ και κερνάει κρασάκι σε όλους.
- Να φέρω και κάτι σαντουιτσάκια που έχω ετοιμάσει από πριν; Να πούμε και λίγο για τη μέθοδο ρε παιδιά, μη φύγετε από τώρα... λέει ο Ρενέ
- Σαντουιτσάκια; Μόνο αν είναι.... χοιροποίητα!!!!!! ΧΑΧΑΧΑ ΓΚΡΟΙΝΓΚ Κάνουν με μια φωνή οι Υπερόπτικ και σκάνε στα γέλια κάνοντας τα γουρούνια και λερώνοντας παντού με κόκκινο κρασί τα ασπροκέντητα τραπεζομάντηλα του φίλου τους.
- Ε μα είστε.... αδιόρθωτα πειραχτήρια!!!!! Χαχαχαχαχαχα γελάει καλόκαρδα ο Ρενέ, ενώ η καρδιά του σφίγγεται από την πληθώρα λεκέδων που αφήνει το αχτύπητο δίδυμο παντού – παρόλα αυτά, ναι, είναι σαφώς γαληνεμένος και έτοιμος να αφήσει το αυτοκαταστροφικό γουρουνοπαράδοξο και να ξεχυθεί με την παιδική απάνθρωπή του αμφιβολία σε νέα απάτητα φιλοσοφικά μονοπάτια.
- Η ζωή είναι απλή ρε Ρενέεεεε, μην την κάνεις θλιβερή ρεεεεεε
Και οι Υπερόπτικ κάνοντας μια αναπάντεχη επίδειξη ρεαλισμού και ρηχότητας στους ίδιους τους τους εαυτούς, σκέφτηκαν πόσο σωστά ήταν τα λόγια που μόλις άρθρωσαν. Κι έκαναν μέσα τους έναν μικρό παιάνα – τον παιάνα της πεζότητας, της μίνιμουμ αυτοσυντήρησης και της κοινής λογικής που μας γλιτώνει όλους τυχαία από την τρέλα. Και σκέφτηκαν οι Υπερόπτικ ότι η μεγαλοφυία και το κάψιμο συνορεύουν όπως το γουρούνι με το νερό. Από καθόλου ως πάρα πολύ.
Γιατί τίποτα δεν αποκλείει μια βροχή γουρουνιών στην καραϊβική – και κανείς δε μας απαγορεύει να γίνουμε το έκθαμβο μάτι του ψαριού που βλέπει το γουρούνι να κολυμπάει στον υδάτινο ουρανό του ωκεανού. Απλά να προσέχουμε λίγο μην το χάσουμε.
δεν γίνεται δεν αντέχω δεν κρατιέμαι ΠΡΕΠΕΙ να το πώ ! Υπερόπτικ ΤΑ ΣΠΑΑΑΑαααααααςςςςςςςς
ΑπάντησηΔιαγραφήδευτέρω αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφή