προβλήματα και τέτοια

Δι λόρντ γουόρκς ιν μυστήριους γουέης. Είπε ο Σαρκάστικ πικραμένα παραφράζοντας βλάχικα ένα ρητό του μάκη δελλαπόρτα, γνωστού αστρονόμου του ελληνικού σταρ σύστεμ.

Γουάτ ντου γιου μην, Σαρκάστικ; ρώτησε ο υπερόπτικ ανασηκώνοντας υπεροπτικά το μονόφρυδό του.

Αη μην, Υπερόπτικ, το μπούλο πήραμε υπερόπτικ. Τον ήπιαμε μέσα κι έξω απ’το γήπεδο Υπερόπτιιιιιιιικ είπε ο Σαρκάστικ και ξέσπασε σε μη σαρκαστικούς λυγμούς.

Έλα ρε σαρκάστικ κούλαρε ρε δεν είχαμε και τόσο καλή ομάδα ρε κι εξάλλου πάνε μέρες πλέον, χαλάρωσε.

Ναι αλλά γιατί, γιατί; είπε ωδυρόμενος ο σαρκάστικ. Αφού πιστέψαμε ρε υπερόπτικ πιστέψαμε.

Σιγά ρε Σαρκάστικ σκατά πιστέψαμε ρε.

Και καλά μέσα στο γήπεδο πες ντάξει. Ήτανε και η απουσία του Καραγκούνη. Αλλά έξω απ’το γήπεδο, γιατί; γιατί; γιατί υπερόπτικ πες μου γιατί; γκάριξε ο σαρκάστικ τραβολογώντας το υπεροπτικό ιμάτιο του υπερόπτικ.

Είμαστε το σπυρί της ευρωπαϊκής εφηβείας ρε σαρκάστικ. Κατάλαβέ το να τελειώνουμε επιτέλους, είπε ο υπερόπτικ. Η μόνη μας ελπίδα είναι να γίνουμε σοβαροί αναρχικοί, να σκοτωθούμε στη δουλειά και να κάνουμε κάτι σ’αυτό το γαμημένο το ντουνιά μια που βρεθήκαμε σαν σκύλος χωρίς κόκκαλο, σαν ολομόναχος ηθοποιός, σαν καβαλάρηδες στην καταιγίδα. Γέα. Έκανε νοσταλγικά ο υπερόπτικ και άρχισε να παίζει νοητικά το πιασάρικο πιανάκι του μάνζαρεκ στα κήμπορντς της μυαλουδάρας του.

Αααχ. Εγώ πιάνω πάτο κι εσύ πάλι ανοιγοκλείνεις τις πύλες της αντίληψης κωλουπερόπτικ.

Έλα έλα σαρκάστικ σώπα σώπα. Κοίτα ρε χαζέ σούγραψα και τραγουδάκι.

Α ελα ρε, είναι μελοποιημένο;

Όχι αλλά μελοποιείται όποτε θες. Άκου:
Λέγεται: τα λεφτά, τα λεφτά, ποιος τ’ανακάλυψε;

Αυτό δεν είναι του κραουνάκη;

Όχι ρε μόνο τον τίτλο εμπνεύστηκα. Δώσε βάση:

Ζούμε μέρες τραγικές
Και αγάπες μαγικές
Μες στη φτήνεια των καιρών
Στις ουλές των μετοχών
Στις αλήθειες των πολλών
Και στα ράφια των σοφών
Και δεν έχουμε λεφτά
Και δεν ξέρουμε απ’αυτά
Πώς λατρεύουν τους θεούς,
Χάνονται στους συνειρμούς
Πώς ξεχνάνε τις ανάγκες
Πώς πεθαίνουνε οι μάγκες
Ανεβαίνουν σκαλοπάτια
Κάνουν τη χαρά κομμάτια
Λιάζονται με τα αλάτια
Τρώνε πάντα αυγά μάτια

Αλλά είμαστε μονάχοι
Θάρρος η καρδιά μας νάχει
Της αβύσσου ψαριλίκια
Νάχουμε για μεζεκλίκια
Εκεί που κανείς δεν πάει
Και το πόδι δεν πατάει
Και το χρήμα δεν περνάει
Και η φάση δε χαλάει

Ηρεμία στις ψυχές μας
Χαζαπλάστ για τις ρωγμές μας
Λίγη έμπνευση να παίζει
Και τη δόξα ποιος τη χέζει

Και αυτό το τελευταίο μπορείς να το πεις πολλές φορές, να γίνει στονεριά το κομμάτι.
« λίγη έμπνευση να παίζει και τη δόξα ποιός τη χέζει, λίγη έμπνευση να παίζει και τη δόξα ποιος τη χέζει», αυτό συνέχεια κάνα δεκάλεπτο με δυο ακκόρντα.

Καλό ρε! Θες καμια μπυρίτσα; να το παίξουμε άμα είναι.

Ναι άντε φέρε μία.

κοριτσάκι στο πάρκο
νταρθ βέηντερ, 2012