Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Με ψεκάζουνε.




Δεν εξηγείται αλλιώς τόση γκαντέμια, τόση μιζέρια σαφρακιασμένη, τόσος πόνος και άχθος υπαρξιακό, τόση ανικανότητα και απαλεψιά.
Με ψεκάζουνε οι μεγάλοι παλαιοί με ούρα φώκιας, με ψεκάζουνε οι αρχέγονοι γίγαντες με αβγά και τάληρα, με ψεκάζει και ο θεός ακόμα ο ίδιος και είμαι συνέχεια στη μαστούρα.
Και νάλεγα ότι δε γίνονται πράγματα, γίνονται, και πηδάνε ιδέες, και πηδάει και κάνας φίλος, δεν έχει καμία σημασία, κάνα φαί το τρώμε, ντάξει.
Αλλά αυτή η γαμημένη η ώρα που περνάει και σε λίγο έχουνε περάσει δέκα χρόνια πώς το χωνεύει αυτό η ανθρώπινη ψυχή;
Και δεν υπάρχει και τίποτα, και όλα εδώ θα μείνουνε, και συ εδώ θα μείνεις, σκάσε λίγη ανθρώπινη φιλοδοξία μια φορά το εξάμηνο να διατηρείται νέος και σφριγηλός ο γήινος εγκέφαλος, και μετά αράζεις πάλι στα άστρα. Στα άστρα αδερφές μου, στα άστρα. 
Αχ μοχθείστε κι εσείς παλιοτόμαρα να επιβάλλετε τις ιδέες σας και την αισθητική σας, κάντε ένα καλό χιτάκι με τα ρεφρέν του με τα φώτα του με τα μπαλέτα του, έτσι να κυλάει ο τροχός να κυλάει και η ζωή, να λέμε κάνα τζέρτζελο να γίνεται κάνας χάβαλος να φεύγουμε λιγάκι εκτός να ξαναμπαίνουμε μετά στο τίποτα.
Ροή συνείδησης λέει δε βαζει ο αλλος κανενα σημειο στιξης και τη βρισκει ετσι και του αποκαλυπτεται το οντως ον εκει που κατουραει και τελικα σε ρωταει τι χεζεις; και λες εσυ οτι λαχει και τοτε μπαινεις στη βασιλεια των ουρανών κουράστηκα 
Εκεί σκάνε καρτούν και άγγελοι με βδέλλες να ενυπάρχουν μέσα σου από πάντα γιατί γίνεσαι ένα με το σύμπαν και όλα αυτά κουβαριάζονται στη συνείδηση ενός σκύλου ένα μεσημέρι που δεν ήξερε τι να κάνει και κάθεται και βλέπει το όραμά σου, ουπς άλλαξε κανάλι ο σκύλος σβήσε στην ασημαντότητα χαωμένε μαλάκα πέθανε για πάντα.
Από ένα γκλιμπσ του σκύλου το διανοείσαι;

2013andcounting

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.